Dinsdag 28-10
We zijn nog altijd in Peninsula Valdes, we staan hier op het strand aan Punta Pardeles.
Vanuit ons bed kunnen we de walvissen zien en horen, je kan echt niet uitleggen hoe fantastisch dat is.
De Zwitser die vorig jaar in Ushui stond, staat hier ook samen met een andere Zwitser en een paar Duitsers. Het taaltje dat hier gesproken wordt zou je moeten kunnen opnemen, het is een soort Fleutsch (Vlaams-Duits) en een soort Engels (zoals ze spreken in "Allo Allo") maar we verstaan mekaar perfect.
Ik heb vanmorgen een flinke strandwandeling gemaakt en voor de rest lopen we met zijn allen heel de dag langs het strand om naar de walvissen te kijken.
We vertrekken morgen hier maar eigenlijk met tegenzin, het is hier zo mooi en vooral heel gezellig.
Regelmatig worden de landkaarten bovengehaald, reisroutes en reisplannen worden uit de doeken gedaan en adressen en tips worden uitgewisseld.
Het is een fantastisch plekje, we hebben hier geen 5 sterren maar we hebben miljoenen sterren.
Woensdag 29-10
We hebben afscheid genomen van onze Zwitserse en Duitse vrienden maar we gaan mekaar zeker terugzien want we kennen mekaars reisplannen.
Op ons gemakske rijden we nu richting Noorden, het zal daar wel wat warmer zijn hopelijk.
Tegen de avond zijn we van de Ruta 3 afgereden en we staan op een camping in Las Grutas, ook aan de zee. Seffens gaan we den barbecue nog eens aansteken en morgen rijden we verder richting Noorden.
woensdag 29 oktober 2008
maandag 27 oktober 2008
Peninsula Valdes
Zondag 26-10
Gelukkige verjaardag Dietwin
Toen we gisterenavond van de internetshop kwamen, gingen we direct goeiedag zeggen bij de Duitsers. Toen we dichterbij kwamen zagen we dat er andere mensen bij de camion waren en toen zagen we ook hele kleine verschillen aan de auto.
Het waren ook Duitsers met identiek dezelfde Mercedes camion als die andere. Die mensen vertelden ons dat het oude camions zijn van de Duitse politie en dat ze allemaal identiek zijn en ze hebben ook allemaal dezelfde kleur.
Het waren in ieder geval heel toffe mensen dus het is redelijk laat geworden.
Vandaag zijn we rond het eiland gereden, hier en daar kan je zee olifanten en zeeleeuwen op het strand zien liggen, er zijn serieuze kolossen bij.
We zijn vandaag ook de Zwitser tegengekomen die vorig jaar met zijn Unicat in Ushuaia op de camping stond. Hij staat hier een paar kilometer vandaan, morgenavond gaan we bij hem staan maar we gaan eerst den boot op naar de walvissen.
Maandag 27-10
Het is zover, we varen direct weg hopelijk richting walvissen, het zal wel lukken want als je aan het strand staat, zie je de walvissen in de verte.
De mannen van de boot hadden geen enkel probleem om de Jos erop te krijgen, het was een redelijk hoge trap maar ze hebben hem gewoon met stoel en al op de boot gedragen, over de reling weg. Er stond daar een groepje Amerikanen en die hebben er een hoop foto's van gemaakt.
We waren nog maar een half uurtje op zee en de eerste walvis kwam al in zicht.
Het is een ongelooflijk, fascinerend schouwspel als je die walvissen ziet zwemmen, redelijk dicht bij de boot. We hebben een moeder met een jong gezien en die spelen echt in het water.
We zijn echt heel blij dat we die trip gemaakt hebben, het was de moeite waard.
En zoals bijna overal in Argentinië moest ik alleen betalen voor de boot, Jos moest niks betalen omdat hij in een rolstoel zit en die moeten ze dan nog op de boot dragen ook.
Ik heb proberen foto's te maken van de walvissen maar dat valt niet mee hoor, zo een boot ligt ook niet echt stil, als je dan dat beest in beeld hebt komt er een grote golf maar ik heb toch redelijk wat foto's kunnen nemen.
Gelukkige verjaardag Dietwin
Toen we gisterenavond van de internetshop kwamen, gingen we direct goeiedag zeggen bij de Duitsers. Toen we dichterbij kwamen zagen we dat er andere mensen bij de camion waren en toen zagen we ook hele kleine verschillen aan de auto.
Het waren ook Duitsers met identiek dezelfde Mercedes camion als die andere. Die mensen vertelden ons dat het oude camions zijn van de Duitse politie en dat ze allemaal identiek zijn en ze hebben ook allemaal dezelfde kleur.
Het waren in ieder geval heel toffe mensen dus het is redelijk laat geworden.
Vandaag zijn we rond het eiland gereden, hier en daar kan je zee olifanten en zeeleeuwen op het strand zien liggen, er zijn serieuze kolossen bij.
We zijn vandaag ook de Zwitser tegengekomen die vorig jaar met zijn Unicat in Ushuaia op de camping stond. Hij staat hier een paar kilometer vandaan, morgenavond gaan we bij hem staan maar we gaan eerst den boot op naar de walvissen.
Maandag 27-10
Het is zover, we varen direct weg hopelijk richting walvissen, het zal wel lukken want als je aan het strand staat, zie je de walvissen in de verte.
De mannen van de boot hadden geen enkel probleem om de Jos erop te krijgen, het was een redelijk hoge trap maar ze hebben hem gewoon met stoel en al op de boot gedragen, over de reling weg. Er stond daar een groepje Amerikanen en die hebben er een hoop foto's van gemaakt.
We waren nog maar een half uurtje op zee en de eerste walvis kwam al in zicht.
Het is een ongelooflijk, fascinerend schouwspel als je die walvissen ziet zwemmen, redelijk dicht bij de boot. We hebben een moeder met een jong gezien en die spelen echt in het water.
We zijn echt heel blij dat we die trip gemaakt hebben, het was de moeite waard.
En zoals bijna overal in Argentinië moest ik alleen betalen voor de boot, Jos moest niks betalen omdat hij in een rolstoel zit en die moeten ze dan nog op de boot dragen ook.
Ik heb proberen foto's te maken van de walvissen maar dat valt niet mee hoor, zo een boot ligt ook niet echt stil, als je dan dat beest in beeld hebt komt er een grote golf maar ik heb toch redelijk wat foto's kunnen nemen.
zaterdag 25 oktober 2008
Bariloche en dwars door Argentinië
Woensdag 22-10
Vandaag zijn we tot in Bariloche geraakt. We zijn door de Nationale parken, Lanin en Nahuel Huapi gereden, langs kristalheldere meren en snelstromende riviertjes.
Het is hier wel koud maar het is zo mooi dat je de kou snel vergeet.
Als je Bariloche binnen rijdt kom je precies in Zwitserland of Duitsland aan, er wonen hier ook veel Zwitsers en Duitsers en dat zie je direct aan de huizen met veel hout en bloemen op de balkons.
We staan nu een eindje buiten Bariloche en de Jos gaat een kampvuurtje maken zodat we toch nog buiten kunnen eten.
Donderdag 23-10
We zijn vandaag de omgeving van Bariloche wat gaan verkennen. Het is hier overal even mooi, veel meertjes, riviertjes en bossen.
's Avonds zijn we forel (volgens Tove : vis met ogen) gaan eten bij restaurant "familie Weiss", ze dienen daar op in typisch Beierse klederdracht, dat is grappig zo midden in Argentinië.
Het eten was er heel lekker maar de prijzen Europees.
Vrijdag 24-10
Omdat we voorlopig genoeg Zwitserland en Duitsland gezien hebben, rijden we verder.
De weg van Bariloche tot Esquel is mooi, overal ligt nog sneeuw op de bergtoppen.
We willen dwars door Argentinië rijden tot aan de Atlantische Oceaan en dat zijn heel wat kilometers, dus beginnen we er vandaag al aan.
Tegen de avond zijn we al 200 km ver, richting Oceaan en we gaan een slaapplaats zoeken.
We vinden een plekje een eindje van de weg aan een rivier. Weggekropen achter een rots stellen we onze barbecue op, kilometers in de omtrek is geen mens te zien. Na de drukte van Bariloche is de stilte hier zalig.
Zaterdag 25-10
Vandaag rijden we verder richting Atlantische Oceaan en hopelijk richting walvissen.
Wij dachten dat de weg dwars door Argentinië heel saai zou zijn maar integendeel het is hier echt mooi.
Wij rijden door een paar bergpasjes die echt de moeite zijn, dat is onverwacht en mooi meegenomen.
Als we rond een uur of vijf Peninsula Valdes bereiken, rijden we naar de enige camping van het eiland en wie staat daar op de camping : een groene Duitse Mercedes camion.
Dat is toch wel ongelooflijk zo een immens groot land en wij komen die mens al voor de derde keer tegen.
We zijn van zin hier een paar dagen te blijven om het eiland te verkennen en om een boot te pakken naar de walvissen.
Vandaag zijn we tot in Bariloche geraakt. We zijn door de Nationale parken, Lanin en Nahuel Huapi gereden, langs kristalheldere meren en snelstromende riviertjes.
Het is hier wel koud maar het is zo mooi dat je de kou snel vergeet.
Als je Bariloche binnen rijdt kom je precies in Zwitserland of Duitsland aan, er wonen hier ook veel Zwitsers en Duitsers en dat zie je direct aan de huizen met veel hout en bloemen op de balkons.
We staan nu een eindje buiten Bariloche en de Jos gaat een kampvuurtje maken zodat we toch nog buiten kunnen eten.
Donderdag 23-10
We zijn vandaag de omgeving van Bariloche wat gaan verkennen. Het is hier overal even mooi, veel meertjes, riviertjes en bossen.
's Avonds zijn we forel (volgens Tove : vis met ogen) gaan eten bij restaurant "familie Weiss", ze dienen daar op in typisch Beierse klederdracht, dat is grappig zo midden in Argentinië.
Het eten was er heel lekker maar de prijzen Europees.
Vrijdag 24-10
Omdat we voorlopig genoeg Zwitserland en Duitsland gezien hebben, rijden we verder.
De weg van Bariloche tot Esquel is mooi, overal ligt nog sneeuw op de bergtoppen.
We willen dwars door Argentinië rijden tot aan de Atlantische Oceaan en dat zijn heel wat kilometers, dus beginnen we er vandaag al aan.
Tegen de avond zijn we al 200 km ver, richting Oceaan en we gaan een slaapplaats zoeken.
We vinden een plekje een eindje van de weg aan een rivier. Weggekropen achter een rots stellen we onze barbecue op, kilometers in de omtrek is geen mens te zien. Na de drukte van Bariloche is de stilte hier zalig.
Zaterdag 25-10
Vandaag rijden we verder richting Atlantische Oceaan en hopelijk richting walvissen.
Wij dachten dat de weg dwars door Argentinië heel saai zou zijn maar integendeel het is hier echt mooi.
Wij rijden door een paar bergpasjes die echt de moeite zijn, dat is onverwacht en mooi meegenomen.
Als we rond een uur of vijf Peninsula Valdes bereiken, rijden we naar de enige camping van het eiland en wie staat daar op de camping : een groene Duitse Mercedes camion.
Dat is toch wel ongelooflijk zo een immens groot land en wij komen die mens al voor de derde keer tegen.
We zijn van zin hier een paar dagen te blijven om het eiland te verkennen en om een boot te pakken naar de walvissen.
dinsdag 21 oktober 2008
Op weg naar het Zuiden en naar de koude
Maandag 20-10
Vandaag zijn we van Malarguë tot in Chos Malal gereden. De weg was redelijk goed en het uitzicht prachtig, langs de ene kant de besneeuwde bergen en langs de andere kant een immense vlakte.
Tegen de avond zijn we op een kleine camping bij de rivier aangekomen, we zijn daar vorig jaar ook al geweest. Het campingske is proper en er zijn douches met tegels en warm water, we moeten maar 5 peso betalen voor 1 nacht (1,25 €), dat is de moeite niet en als je dan nog met lekker warm water kan douchen ook.
Dinsdag 21-10
We wilden vandaag van Chos Malal tot in Zapala rijden maar omdat er zoveel wind is, besluiten we verder te rijden tot in San Martin de los Andes.
Hoe verder we naar het Zuiden gaan, hoe kouder het wordt maar we willen toch nog een eindje verder want het is hier echt heel mooi.
We hebben ons dikke truien en ons sokken opgezocht en dan kunnen we er weer tegen.
Vandaag zijn we van Malarguë tot in Chos Malal gereden. De weg was redelijk goed en het uitzicht prachtig, langs de ene kant de besneeuwde bergen en langs de andere kant een immense vlakte.
Tegen de avond zijn we op een kleine camping bij de rivier aangekomen, we zijn daar vorig jaar ook al geweest. Het campingske is proper en er zijn douches met tegels en warm water, we moeten maar 5 peso betalen voor 1 nacht (1,25 €), dat is de moeite niet en als je dan nog met lekker warm water kan douchen ook.
Dinsdag 21-10
We wilden vandaag van Chos Malal tot in Zapala rijden maar omdat er zoveel wind is, besluiten we verder te rijden tot in San Martin de los Andes.
Hoe verder we naar het Zuiden gaan, hoe kouder het wordt maar we willen toch nog een eindje verder want het is hier echt heel mooi.
We hebben ons dikke truien en ons sokken opgezocht en dan kunnen we er weer tegen.
zondag 19 oktober 2008
Aconcagua
Zaterdag 18-10
Gelukkige verjaardag Lizet VH
Vandaag zijn we van Uspallata naar het Nationaal Park Aconcagua gereden. We zijn tot vlakbij de Chileense grens geweest maar we zijn voor alle zekerheid toch maar in Argentinië gebleven.
Echt indrukwekkend, die reuzen van het Andesgebergte, het zijn allemaal bergen van boven de 5000 en 6000 meter, je kan bijna tot bij de sneeuw en het is hier zonnig boven.
Tegen de avond zijn we een eindje voorbij Mendoza gerden en daar hebben we een plaatsje voor de nacht gevonden, een heel rustig plekje en het weer is hier zalig.
Zondag 19-10
Van ons rustig plekje, ook aan een meertje, rijden we verder richting zuiden. De weg is heel goed en we hebben de hele tijd zicht op de besneeuwde Andesbergen. We zijn geraakt tot in Malarguë, daar zijn we vorig jaar ook geweest en het was daar dat we zitten wachten hebben op Peter en Grietje. We hebben ons daar op een camping gezet en de Jos gaat de barbecue al aansteken terwijl ik de foto's doorstuur.
Gelukkige verjaardag Lizet VH
Vandaag zijn we van Uspallata naar het Nationaal Park Aconcagua gereden. We zijn tot vlakbij de Chileense grens geweest maar we zijn voor alle zekerheid toch maar in Argentinië gebleven.
Echt indrukwekkend, die reuzen van het Andesgebergte, het zijn allemaal bergen van boven de 5000 en 6000 meter, je kan bijna tot bij de sneeuw en het is hier zonnig boven.
Tegen de avond zijn we een eindje voorbij Mendoza gerden en daar hebben we een plaatsje voor de nacht gevonden, een heel rustig plekje en het weer is hier zalig.
Zondag 19-10
Van ons rustig plekje, ook aan een meertje, rijden we verder richting zuiden. De weg is heel goed en we hebben de hele tijd zicht op de besneeuwde Andesbergen. We zijn geraakt tot in Malarguë, daar zijn we vorig jaar ook geweest en het was daar dat we zitten wachten hebben op Peter en Grietje. We hebben ons daar op een camping gezet en de Jos gaat de barbecue al aansteken terwijl ik de foto's doorstuur.
vrijdag 17 oktober 2008
Op weg met nieuwe bladveren
Woensdag 15-10
Vanuit Monteros rijden we verder naar het zuiden, wat volgens de kaart een pekweg zou zijn, is een zandweg maar wel een hele mooie.
Het was een flinke bergpas, bergop was het jungle en bergaf droog met veel cactussen.
Wij zijn doorgereden tot iets voorbij San Blas, we zijn daar vorig jaar ook geweest, er is daar een heel mooi plekje om te overnachten.
Toen we daar aankwamen stond er 1 auto, de Duitsers met hun Mercedes camion die we in Chili ook ontmoet hebben. Het is toch wel een ongelooflijk toeval dat ge mekaar dan terug ontmoet ergens op een afgelegen campingske, de wereld is toch wel heel klein.
Donderdag 16-10
Als we afscheid genomen hebben van de Duitsers gaan we terug op weg. Door een prachtige , rode canyon rijden we verder naar het zuiden. Omdat we park Talampaya vorig jaar al bezocht hebben, kiezen we nu een andere weg.
Dat was geen slechte keuze, het is een prachtige weg langs de bergen.
In San Jose de Jachal stoppen we ermee en zoeken we een plekje voor de nacht.
Vrijdag 17-10
Onze slaapplaats vorige nacht was niet de beste keuze, er is daar vreselijk veel lawaai geweest tot een uur of 4 's nachts, maar dan gaan we vanavond maar wat vroeger onder de wol.
We zijn vandaag naar het Nationaal Park El Leoncito gereden en daar komen de besneeuwde Andes toppen in het zicht en het wordt hier ook al een beetje frisser.
In Uspallata hebben we een kleine camping gevonden vlakbij het dorpje, het ziet er hier heel rustig uit en er zijn volop restaurantjes die forel serveren.
Vanuit Monteros rijden we verder naar het zuiden, wat volgens de kaart een pekweg zou zijn, is een zandweg maar wel een hele mooie.
Het was een flinke bergpas, bergop was het jungle en bergaf droog met veel cactussen.
Wij zijn doorgereden tot iets voorbij San Blas, we zijn daar vorig jaar ook geweest, er is daar een heel mooi plekje om te overnachten.
Toen we daar aankwamen stond er 1 auto, de Duitsers met hun Mercedes camion die we in Chili ook ontmoet hebben. Het is toch wel een ongelooflijk toeval dat ge mekaar dan terug ontmoet ergens op een afgelegen campingske, de wereld is toch wel heel klein.
Donderdag 16-10
Als we afscheid genomen hebben van de Duitsers gaan we terug op weg. Door een prachtige , rode canyon rijden we verder naar het zuiden. Omdat we park Talampaya vorig jaar al bezocht hebben, kiezen we nu een andere weg.
Dat was geen slechte keuze, het is een prachtige weg langs de bergen.
In San Jose de Jachal stoppen we ermee en zoeken we een plekje voor de nacht.
Vrijdag 17-10
Onze slaapplaats vorige nacht was niet de beste keuze, er is daar vreselijk veel lawaai geweest tot een uur of 4 's nachts, maar dan gaan we vanavond maar wat vroeger onder de wol.
We zijn vandaag naar het Nationaal Park El Leoncito gereden en daar komen de besneeuwde Andes toppen in het zicht en het wordt hier ook al een beetje frisser.
In Uspallata hebben we een kleine camping gevonden vlakbij het dorpje, het ziet er hier heel rustig uit en er zijn volop restaurantjes die forel serveren.
dinsdag 14 oktober 2008
Meertje met paardjes en autopech
Vrijdag 10-10
Omdat de Josmobiel verder wil, zijn we vandaag naar Tafi del Valle gereden. Toen we daar in de buurt waren, dacht de Jos ineens aan een meertje met paarden erbij, hij wist dat nog van vorig jaar.
Degenen die er vorig jaar bijwaren zullen nog wel weten dat de Jos perse aan een meertje met paarden wilde staan.
In El Mollar hebben we een camping gevonden vlakbij het meer en er stonden nog paarden ook dus de Jos heeft zijn goesting.
Zaterdag 11-10
Toen we vanmorgen doorreden hoorden we iets klappen onder de auto, we dachten eerst dat het een steen was maar toen we aan het rijden waren wisten we dat er iets mis was.
We zijn dan maar richting Tucuman gereden, dat is de dichtsbijzijnde grote stad, daar is zeker en vast een Mercedes garage.
Toen we bij de Mercedes garage aankwamen was alles al gesloten en hebben we maar een camping in de buurt opgezocht.
De baas van de camping vertelde ons dat alles pas dinsdag terug open ging omdat het maandag een Nationale feestdag is, hij heeft ook nog mee onder de auto gelegen en hij was het met de Jos eens dat er waarschijnlijk een bladveer gebroken is.
Naar het schijnt komt dat hier heel dikwijls voor door de slechte wegen en die hebben we al heel wat gehaf vooral in Bolivie maar allee hier kennen ze er ook wat van hoor, de autostrade in Tucuman is slechter dan den Darm.
Zondag 12-10
Omdat het hier stikheet is, besluiten we een 20 km boven Tucuman te rijden daar is een meertje en we hopen dat het daar wat frisser is.
We hebben heel de dag op ons gemakske aan dat meer gezeten en gekeken naar de vissers die niks vangen.
's Avonds hebben we hier een camping opgezocht, het is overal vollen bak op de campings want de Argentijnen hebben morgen een dag verlof en ze zijn met zijn allen aan het barbecuen.
Maandag 13-10
Om de auto een beetje te sparen, blijven we vandaag op de camping. Dat is helemaal niet saai, er is hier van alles te zien. Tegen de middag lijkt het wel of alles in brand staat maar geen paniek, de Argentijnen zijn gewoon aan het barbecuen.
Naast ons komt een familie aangereden, ze zitten met 10 man in een camionet, de tafels en stoelen er ook nog bij en dan nog iets onmisbaar : de stereoinstallatie met grote boxen.
Bergen vlees, grote flessen cola en keiharde muziek, een groot vuur en ze zijn vertrokken.
Het is echt grappig om te zien, als ze al dat vlees naar binnen geslagen hebben, beginnen ze te voetballen maar eigenlijk is er gene ene die nog uit de voeten kan na zo een vreetfestijn.
Morgen rijden we op tijd naar Mercedes en we zullen wel zien wat ze zeggen.
Dinsdag 14-10
Bij Mercedes Tucuman worden we heel vriendelijk ontvangen en ze rijden de Josmobiel direct boven de put.
Maar het blijkt dat die bladveren bij Mercedes Argentinie niet te krijgen zijn en dat die uit Duitsland moeten komen.
Maar vlakbij Mercedes zit er iemand die gespecialiseerd is in die dingen dus daar brengen ze ons naartoe.
Als we bij dat bedrijf aankomen gaat de auto weer direct boven de put en die mannen hebben nieuwe bladveren liggen.
Ze beloven ons dat de auto om 5 uur terug klaar zal zijn, ze bellen een taxi voor ons zodat we wat in de stad Tucuman kunnen gaan rondkijken. De Jos weet zeker dat ons vader in die garage zou blijven kijken, dat stond daar vol draaibanken en allerlei machines daar hij graag mee werkt.
In ieder geval, keigoeie service hier en overal een even vriendelijke ontvangst en straks zijn we hopelijk weer terug op weg.
Omdat de Josmobiel verder wil, zijn we vandaag naar Tafi del Valle gereden. Toen we daar in de buurt waren, dacht de Jos ineens aan een meertje met paarden erbij, hij wist dat nog van vorig jaar.
Degenen die er vorig jaar bijwaren zullen nog wel weten dat de Jos perse aan een meertje met paarden wilde staan.
In El Mollar hebben we een camping gevonden vlakbij het meer en er stonden nog paarden ook dus de Jos heeft zijn goesting.
Zaterdag 11-10
Toen we vanmorgen doorreden hoorden we iets klappen onder de auto, we dachten eerst dat het een steen was maar toen we aan het rijden waren wisten we dat er iets mis was.
We zijn dan maar richting Tucuman gereden, dat is de dichtsbijzijnde grote stad, daar is zeker en vast een Mercedes garage.
Toen we bij de Mercedes garage aankwamen was alles al gesloten en hebben we maar een camping in de buurt opgezocht.
De baas van de camping vertelde ons dat alles pas dinsdag terug open ging omdat het maandag een Nationale feestdag is, hij heeft ook nog mee onder de auto gelegen en hij was het met de Jos eens dat er waarschijnlijk een bladveer gebroken is.
Naar het schijnt komt dat hier heel dikwijls voor door de slechte wegen en die hebben we al heel wat gehaf vooral in Bolivie maar allee hier kennen ze er ook wat van hoor, de autostrade in Tucuman is slechter dan den Darm.
Zondag 12-10
Omdat het hier stikheet is, besluiten we een 20 km boven Tucuman te rijden daar is een meertje en we hopen dat het daar wat frisser is.
We hebben heel de dag op ons gemakske aan dat meer gezeten en gekeken naar de vissers die niks vangen.
's Avonds hebben we hier een camping opgezocht, het is overal vollen bak op de campings want de Argentijnen hebben morgen een dag verlof en ze zijn met zijn allen aan het barbecuen.
Maandag 13-10
Om de auto een beetje te sparen, blijven we vandaag op de camping. Dat is helemaal niet saai, er is hier van alles te zien. Tegen de middag lijkt het wel of alles in brand staat maar geen paniek, de Argentijnen zijn gewoon aan het barbecuen.
Naast ons komt een familie aangereden, ze zitten met 10 man in een camionet, de tafels en stoelen er ook nog bij en dan nog iets onmisbaar : de stereoinstallatie met grote boxen.
Bergen vlees, grote flessen cola en keiharde muziek, een groot vuur en ze zijn vertrokken.
Het is echt grappig om te zien, als ze al dat vlees naar binnen geslagen hebben, beginnen ze te voetballen maar eigenlijk is er gene ene die nog uit de voeten kan na zo een vreetfestijn.
Morgen rijden we op tijd naar Mercedes en we zullen wel zien wat ze zeggen.
Dinsdag 14-10
Bij Mercedes Tucuman worden we heel vriendelijk ontvangen en ze rijden de Josmobiel direct boven de put.
Maar het blijkt dat die bladveren bij Mercedes Argentinie niet te krijgen zijn en dat die uit Duitsland moeten komen.
Maar vlakbij Mercedes zit er iemand die gespecialiseerd is in die dingen dus daar brengen ze ons naartoe.
Als we bij dat bedrijf aankomen gaat de auto weer direct boven de put en die mannen hebben nieuwe bladveren liggen.
Ze beloven ons dat de auto om 5 uur terug klaar zal zijn, ze bellen een taxi voor ons zodat we wat in de stad Tucuman kunnen gaan rondkijken. De Jos weet zeker dat ons vader in die garage zou blijven kijken, dat stond daar vol draaibanken en allerlei machines daar hij graag mee werkt.
In ieder geval, keigoeie service hier en overal een even vriendelijke ontvangst en straks zijn we hopelijk weer terug op weg.
donderdag 9 oktober 2008
Cafayate
Woensdag 08-10
Vandaag rijden we over de Ruta 40 naar Cafayate. De weg van Cachi naar Cafayate is ongelooflijk mooi, we hebben die vorig jaar ook al gedaan maar het lijkt wel of het hier nog mooier geworden is.
Tegen de avond zijn we dan in Cafayate en daar zitten we dan op dezelfde camping waar we vorig jaar met Liesbeth en Weking en Salt gezeten hebben.
We hebben hier onze was nog eens afgegeven en zijn daarna een terrasje gaan doen. We zijn van zin om hier een paar dagen te blijven, de omgeving hier is veel te mooi om er gauw door te rijden.
Donderdag 09-10
Vandaag staat de Quebrada de Cafayate op ons programma, mensen dat is zo prachtig, echt een wonder van de natuur. Ik denk dat dit stukje toch wel een van de mooiste is van Argentinë.
We hebben een hoop foto's gemaakt, die ik er later op zal zetten, maar eigenlijk zie je dan nog niks van wat er in werkelijkheid te zien is.
De Jos is in de namiddag nog een stukje met zijne bike gaan rijden en dan kan ik op mijn gemakske winkeltjes kijken, die zijn er hier in overvloed.
Vanavond doen we een barbecueke en dan morgen weer op pad.
Vandaag rijden we over de Ruta 40 naar Cafayate. De weg van Cachi naar Cafayate is ongelooflijk mooi, we hebben die vorig jaar ook al gedaan maar het lijkt wel of het hier nog mooier geworden is.
Tegen de avond zijn we dan in Cafayate en daar zitten we dan op dezelfde camping waar we vorig jaar met Liesbeth en Weking en Salt gezeten hebben.
We hebben hier onze was nog eens afgegeven en zijn daarna een terrasje gaan doen. We zijn van zin om hier een paar dagen te blijven, de omgeving hier is veel te mooi om er gauw door te rijden.
Donderdag 09-10
Vandaag staat de Quebrada de Cafayate op ons programma, mensen dat is zo prachtig, echt een wonder van de natuur. Ik denk dat dit stukje toch wel een van de mooiste is van Argentinë.
We hebben een hoop foto's gemaakt, die ik er later op zal zetten, maar eigenlijk zie je dan nog niks van wat er in werkelijkheid te zien is.
De Jos is in de namiddag nog een stukje met zijne bike gaan rijden en dan kan ik op mijn gemakske winkeltjes kijken, die zijn er hier in overvloed.
Vanavond doen we een barbecueke en dan morgen weer op pad.
dinsdag 7 oktober 2008
Back in Argentina
Zaterdag 04-10
Wij zitten nog in San Pedro de Atacama, morgen trekken we naar Argentinië. Op de camping hier zit een Serviër met een KTM moter, toen wij vertelden dat Liesbeth en Weking een BMW moter hadden zei hij : "dat is echte rommel daar heb je altijd problemen mee, met KTM nooit", een half uur later stond hij in panne met zijne KTM moter (hi hi), maar het is wel een toffe gast voor de rest.
Er zijn een uurtje geleden ook Duitsers aangekomen, met een heel oud Mercedes camionneke, een koppel met een kindje van 2,5 jaar, dat is altijd wel plezant op die campings, je komt overal Europeanen tegen, vooral Duitsers en Zwitsers.
Vanavond gaan we hier een barbecue doen en morgen vallen we Argentinië binnen.
Zondag 05-10
Toen we vanmorgen in San Pedro de Atacama bij de douane aankwamen stond er al een hele rij mensen te wachten, anderhalf uur later was ik buiten en de grensformaliteiten voor Chili zijn achter de rug, nu Argentinië.
210 km verder aan Paso de Sico is de Argentijnse grens, met een bang hartje ben ik daar binnengestapt maar dat was helemaal niet nodig geweest.
Ze zaten daar met drie mensen, 1 politieagent en 2 douanes, heel vriendelijke mannen, ze zaten op hun gemakske, in hun keukentje, koffie te drinken.
Terwijl ik gezellig met die mannen een sigaretje gerookt heb, zette een van hen, zonder te kijken, de felbegeerde stempel in mijn lichtjes vervalste carnet de passage.
Dus we zijn terug in Argentinë, we zijn echt dolgelukkig, de weg is heel slecht maar het kan ons niks schelen, we zijn terug in het land van de gaucho's, de mate en de asados.
Bolivië, Peru en Chili waren echt heel mooi en we zijn blij dat we daar geweest zijn maar we wilden nog terug naar de Juan en vanalles regelen voor de auto en dat kan nu perfect.
Nu gaan we op ons dooi gemak den toerist uithangen in Argentinië.
Maandag 06-10
Vandaag zijn we van SA de los Cobres richting Salta gereden en dan met een omweg naar het Nationaal Park Los Cardones.
Kort na de middag zijn we het rijden beu en we zitten nu een eind onder Salta op een kleine camping, heel mooi en rustig, er zijn geen douches of WC's maar dat is voor ons geen probleem, wij hebben gelukkig alles bij.
Dinsdag 07-10
Vandaag rijden we richting Cachi, we moeten een serieuze bergpas doen om daar te geraken maar het is de moeite, de natuur is hier ongelooflijk mooi.
Omdat we besloten hebben van het rustig aan te doen, zijn we kort na de middag gestopt in Cachi en daar staan we op een camping, we hebben daar vorig jaar ook gestaan.
Het is hier aangenaam warm, we hebben een mooi plekje, meer moet dat niet zijn he
Wij zitten nog in San Pedro de Atacama, morgen trekken we naar Argentinië. Op de camping hier zit een Serviër met een KTM moter, toen wij vertelden dat Liesbeth en Weking een BMW moter hadden zei hij : "dat is echte rommel daar heb je altijd problemen mee, met KTM nooit", een half uur later stond hij in panne met zijne KTM moter (hi hi), maar het is wel een toffe gast voor de rest.
Er zijn een uurtje geleden ook Duitsers aangekomen, met een heel oud Mercedes camionneke, een koppel met een kindje van 2,5 jaar, dat is altijd wel plezant op die campings, je komt overal Europeanen tegen, vooral Duitsers en Zwitsers.
Vanavond gaan we hier een barbecue doen en morgen vallen we Argentinië binnen.
Zondag 05-10
Toen we vanmorgen in San Pedro de Atacama bij de douane aankwamen stond er al een hele rij mensen te wachten, anderhalf uur later was ik buiten en de grensformaliteiten voor Chili zijn achter de rug, nu Argentinië.
210 km verder aan Paso de Sico is de Argentijnse grens, met een bang hartje ben ik daar binnengestapt maar dat was helemaal niet nodig geweest.
Ze zaten daar met drie mensen, 1 politieagent en 2 douanes, heel vriendelijke mannen, ze zaten op hun gemakske, in hun keukentje, koffie te drinken.
Terwijl ik gezellig met die mannen een sigaretje gerookt heb, zette een van hen, zonder te kijken, de felbegeerde stempel in mijn lichtjes vervalste carnet de passage.
Dus we zijn terug in Argentinë, we zijn echt dolgelukkig, de weg is heel slecht maar het kan ons niks schelen, we zijn terug in het land van de gaucho's, de mate en de asados.
Bolivië, Peru en Chili waren echt heel mooi en we zijn blij dat we daar geweest zijn maar we wilden nog terug naar de Juan en vanalles regelen voor de auto en dat kan nu perfect.
Nu gaan we op ons dooi gemak den toerist uithangen in Argentinië.
Maandag 06-10
Vandaag zijn we van SA de los Cobres richting Salta gereden en dan met een omweg naar het Nationaal Park Los Cardones.
Kort na de middag zijn we het rijden beu en we zitten nu een eind onder Salta op een kleine camping, heel mooi en rustig, er zijn geen douches of WC's maar dat is voor ons geen probleem, wij hebben gelukkig alles bij.
Dinsdag 07-10
Vandaag rijden we richting Cachi, we moeten een serieuze bergpas doen om daar te geraken maar het is de moeite, de natuur is hier ongelooflijk mooi.
Omdat we besloten hebben van het rustig aan te doen, zijn we kort na de middag gestopt in Cachi en daar staan we op een camping, we hebben daar vorig jaar ook gestaan.
Het is hier aangenaam warm, we hebben een mooi plekje, meer moet dat niet zijn he
zaterdag 4 oktober 2008
Arica en op weg naar Argentinie
Woensdag 01-10
We zijn nog een dagje in Arica gebleven. Ik ben vanmorgen hier naar de kapper geweest, ik moest niet veel uitleggen aan die mens, toen ik liet zien hoe grijs ik was kwam hij onmiddellijk met een hele pot haarverf aangelopen.
Een uurtje later heb ik weer een mooi kleurtje en er is een flink stuk afgeknipt, echt een flink stuk maar ik kan er dus weer efkes tegen.
Vanavond gaan we nog eens goed eten in Arica en dan trekken we richting Argentinie.
Donderdag 02-10
Afscheid genomen van camping "La Pyramida" in Arica. Omdat we een stuk dezelfde weg moeten rijden besluiten we langs te gaan In Tilviche, bij Adam Keith en daar te overnachten.
Hij was heel blij om ons terug te zien, hij was ongerust geweest omdat wij naar Bolivie waren, Bolivie staat bij de buurlanden echt niet goed aangeschreven maar ons is het echt bevallen.
Ik heb een hele rondleiding gekregen in zijn huis, echt ongelooflijk, je stapt precies 200 jaar terug in de tijd.
Alles wat daar binnen staat heeft zijn grootvader meegebracht vanuit Ierland: kasten, tafels, klokken, piano enz.., Adam zelf is echt een hele interessante mens, we zijn blij dat we hem leren kennen hebben en we hebben hier een prima slaapplaats.
Vrijdag 03-10
Voor we vertrekken wil Adam nog een foto met ons en we moeten ook iets in zijn bezoekersboek schrijven in onze taal.
Er komen daar regelmatig mensen aangewaaid : Hollanders (van Zevenbergen), Duitsers, Zwitsers, Fransen... er is daar een paar honderd kilometer in de buurt echt niets en zo komen die mensen allemaal bij hem terecht.
Omdat de weg door Chili redelijk saai is rijden we ineens naar San Pedro de Atacama, tegen vijf uur zijn we daar en we gaan hier twee nachten blijven.
We zijn nog een dagje in Arica gebleven. Ik ben vanmorgen hier naar de kapper geweest, ik moest niet veel uitleggen aan die mens, toen ik liet zien hoe grijs ik was kwam hij onmiddellijk met een hele pot haarverf aangelopen.
Een uurtje later heb ik weer een mooi kleurtje en er is een flink stuk afgeknipt, echt een flink stuk maar ik kan er dus weer efkes tegen.
Vanavond gaan we nog eens goed eten in Arica en dan trekken we richting Argentinie.
Donderdag 02-10
Afscheid genomen van camping "La Pyramida" in Arica. Omdat we een stuk dezelfde weg moeten rijden besluiten we langs te gaan In Tilviche, bij Adam Keith en daar te overnachten.
Hij was heel blij om ons terug te zien, hij was ongerust geweest omdat wij naar Bolivie waren, Bolivie staat bij de buurlanden echt niet goed aangeschreven maar ons is het echt bevallen.
Ik heb een hele rondleiding gekregen in zijn huis, echt ongelooflijk, je stapt precies 200 jaar terug in de tijd.
Alles wat daar binnen staat heeft zijn grootvader meegebracht vanuit Ierland: kasten, tafels, klokken, piano enz.., Adam zelf is echt een hele interessante mens, we zijn blij dat we hem leren kennen hebben en we hebben hier een prima slaapplaats.
Vrijdag 03-10
Voor we vertrekken wil Adam nog een foto met ons en we moeten ook iets in zijn bezoekersboek schrijven in onze taal.
Er komen daar regelmatig mensen aangewaaid : Hollanders (van Zevenbergen), Duitsers, Zwitsers, Fransen... er is daar een paar honderd kilometer in de buurt echt niets en zo komen die mensen allemaal bij hem terecht.
Omdat de weg door Chili redelijk saai is rijden we ineens naar San Pedro de Atacama, tegen vijf uur zijn we daar en we gaan hier twee nachten blijven.
Abonneren op:
Posts (Atom)
