Everything is bigger in Texas

Donderdag 06/01


Gelukkige verjaardag, Happy Birthday, Feliz Cumpleanos , SAM (ik weet niet wat het in het Japans is)

Vandaag gaan we een heel stuk autostrade doen en we hopen dat het iets vlotter gaat dan gisteren. Over de autostrade rijden in Mexico is duur maar het is de moeite waard,er zijn tenminste geen drempels. ‘ s Morgens is de weg redelijk en het landschap waar we doorrijden is mooi, als ik kort na de middag met Vera bel zijn we al een heel eind opgeschoten. Na de middag wordt de autostrade slechter en het landschap saaier, we geraken niet op de plaats waar we naartoe wilden en omdat het donker wordt blijven we bij een tankstation om te overnachten. In het donker rijden is echt niet aan te raden in Mexico, de grote trucks razen over de wegen en het zijn echt grote trucks. (speciaal voor den Dany, 34 wielen). Bij het tankstation is een klein restaurantje en voor een paar € bestellen we van alles wat we niet kennen, guacamole, fajitas, enz… en het is heel lekker.


Vrijdag 07/01


Al vroeg in de morgen beginnen de grote trucks weer te rijden dus we komen ook maar uit ons bed. Vandaag hebben we een heel stuk gewone weg, dus veel drempels en door stadjes en dorpjes maar het valt mee en kort na de middag stoppen we om een plaatsje te zoeken. We gaan vandaag en ook morgen niet meer rijden, de Jos heeft een beetje rust nodig want het is vermoeiend om hier echt door te rijden. Als autostrades in Frankrijk zouden zijn zoals die in Mexico dan gingen er niet veel Belgen en Hollanders naar de Provence of naar de Spaanse Costa’s, het zou er een pak rustiger zijn. In Monte Gordo, aan de kust, zien we een kleine camping en het blijkt een supermooi plekje te zijn. De tuin grenst aan het strand en we zijn er alleen, er zijn dit jaar niet veel toeristen in Mexico en dat komt vooral door de negatieve publiciteit. Er zijn problemen in Mexico maar dat is vooral in de grensstreek, in de rest van het land is er niets aan de hand. Dat geldt trouwens voor alle landjes hier in Midden-Amerika, we hebben ons nog nergens één moment onveilig gevoeld. De Mexicanen zijn een vriendelijk, hartelijk volk en heel uitbundig en vrolijk. De eigenares van de camping hier verjaart morgen en wij zijn uitgenodigd om, samen met haar familie, te komen eten.


Zaterdag 08/01


We hebben eens goed uitgeslapen vandaag, het was nodig na al die grenzen en al die kilometers. De zon schijnt hier en het is zalig buiten. We gaan efkes naar het dorp voor wat boodschappen en om een cadeau te kopen voor Anna, de eigenares van de camping. Anna lust heel graag, zoals alle Mexicanen, tequilla dus we kopen een goei fles tequilla. Tegen 3 uur komen de familie en vrienden eraan, de potten staan al van deze morgen op het vuur te pruttelen, de barbecue is aangestoken en de karaoke installatie staat klaar. Voor ons is dit een ongelooflijke ervaring, de echte Mexicaanse keuken, de muziek en de tequilla, wij voelen ons alletwee echt op ons gemak tussen de Mexicanen.Tegen de avond komen er twee Mariachi’s, één man met een gitaar en één met een mondharmonica, de mannen zingen de jarige vol vuur toe, we genieten er echt van. Volgend jaar gaan we zeker terug naar Mexico, we willen dit land nog beter leren kennen en we komen zeker terug naar de Costa Emeralde naar deze kleine, maar ongelooflijk gezellige camping.


Zondag 09/01


We nemen afscheid van Anna en rijden naar het Noorden, de weg is redelijk goed en we schieten goed op. ’s Middags raken we, in een stadje, de weg kwijt en we worden tegen gehouden door de politie. Tot hiertoe hadden we nog geen last gehad van corrupte politieagenten maar nu is het raak, we weten zeker dat we niet in overtreding zijn maar volgens hem is onze auto te zwaar om over die weg te rijden, dikke bullshit natuurlijk maar er is niets aan te doen. De politieagent zegt dat we daar tot morgen moeten blijven om dan op het politiebureau de boete te gaan betalen maar we mogen nu ook direct aan hem betalen. Normaal zou ik nooit iets aan hem betaald hebben en serieus van mijn oren gemaakt hebben maar we willen verder en we zijn niet helemaal in orde met onze papieren, we rijden zonder verzekering door Mexico. In de andere landen van Centraal Amerika moet je, verplicht, aan de grens een verzekering afsluiten maar in Mexico kon dat niet en moesten we in de eerstvolgende stad gaan zoeken, we hebben dan besloten om gewoon zonder verzekering door te rijden. Om alle problemen te vermijden hebben we die politieagent gewoon wat geld in zijn handen gestopt en zijn door gereden. ’s Avonds zijn we gestopt bij een tankstation en als alles goed gaat zin we morgen bij de grens met de States.


Maandag 10/01

Afscheid van Latijns-Amerika,

Vandaag zullen we de States binnengaan en nemen we afscheid van Latijns-Amerika. Zuid-Amerika was fantastisch maar ook Centraal-Amerika was voor ons een aangename verrassing, we hebben echt genoten hier en dan vooral van Nicaragua en ook van Mexico, al was het kort. Je hoort ongelooflijke verhalen over Zuid- en Centraal Amerika, het zou gevaarlijk zijn, over overvallen en diefstallen enz…..Geloof er geen woord van, we reizen er rond vanaf 2007 en hebben geen enkele slechte ervaring gehad, alleen maar hele goede. We hebben ons nooit onveilig gevoeld, we hebben ons nooit opgesloten in onze mobilhome maar hebben de mensen steeds als vrienden begroet en daar hebben we heel veel warmte en vriendschap voor terug gekregen. De mensen hier zijn spontaan, open en hebben alle tijd van de wereld, stress kennen ze niet en geld is hier nog geen baas. Volgend jaar gaan we zeker terug naar Centraal Amerika, we willen Mexico en Guatemala beter leren kennen en we willen ook naar Belize en El Salvador, wat we nu overgeslagen hebben. Ik hoop dat we in de U.S.A. even goede ervaringen gaan hebben dan in Latijns-Amerika.


We staan op 300 km van de grens Mexico/U.S.A. en het gaat goed vooruit, er zijn verschillende controleposten van het leger en het staat vol zwaar bewapende mannen maar we merken niet echt iets van gevaar. Aan de grens staat er een file van een paar kilometer en we zijn Mexico uit voor we het weten. We komen de States binnen in Mc Allen en dat is heel wat anders dan in Zuid- en Centraal Amerika, we moeten uit onze auto en er stappen drie douanes in de Josmobiel om hem helemaal uit te kammen. Wij gaan ondertussen naar de immigratie voor onze papieren, hier verloopt alles heel clean, er worden vingerafdrukken en foto’s van ons genomen en ze zijn ver van vriendelijk, geef mij maar de chaos in Zuid- en Midden Amerika. Na een uurtje is alles in orde en kunnen we verder, we hebben al ons fruit en groenten moeten afgeven en we moeten nog stoppen bij een bureau voor alcoholinvoer. Ze vragen wat we bij hebben van alcohol, we hebben een halve fles wijn en 5 blikjes bier in de ijskast en ze zeggen dat het eigenlijk verboden is om dat in te voeren. Ik stel voor om de wijn ter plaatse uit te drinken maar ze laten ons toch verder rijden, wat een kinderachtig gedoe zeg. We willen een verzekering afsluiten omdat er overal borden staan dat je zonder verzekering een grote boete krijgt maar het wil niet lukken. Ik ben bij 6 verzekeringskantoren geweest en niemand wil een auto uit Europa verzekeren dus we rijden weer rond zonder verzekering. Morgen hopen we bij Margo te geraken en dan ga ik het in Austin nog eens proberen en anders zal ik het in Europa wel regelen. ’s Avonds vinden we een plek op een trailer park, bij heel vriendelijke mensen en dat maakt veel goed want ik was bijna terug gedraaid naar Mexico.


Dinsdag 11/01


We zijn op weg naar Margo en we hebben haar niet gebeld, we gaan gewoon voor haar huis parkeren en haar verrassen als ze van haar werk komt. Ondertussen rijden we over de brede en supergoede Amerikaanse wegen en het went snel, die goede wegen en overal goede richtingaanwijzers. ,s Namiddags bereiken we Austin en we hebben Margo haar huis al snel gevonden, ze woont op 5 minuten van het centrum in een hele rustige, aangename wijk met veel groen. Wij gaan nog wat winkelen in Austin en overal worden we vriendelijk begroet en iedereen wil alles van ons weten, de Jos kan overal binnen zonder problemen en nu begrijp ik wat ons Liesbeth bedoelde als ze over de States vertelde. Margo is blij verrast als ze ons op hare oprit vindt en babbelt honderduit, we eten samen en we mogen niet in de Josmobiel slapen maar krijgen haar warm en zacht bed want het is ijskoud hier, het vriest.


Woensdag 12/01


Margo is gaan werken en wij rijden naar de Camper Clinic waar we een nieuw raam gaan kopen voor boven de douche, onderweg is dat raampje eraf gevlogen. Ze willen ons direct verder helpen en een uurtje later hebben we een nieuw raampje. Morgen gaan we een garage zoeken want de Josmobiel heeft een flinke beurt nodig na al die kilometers door Zuid- en Midden Amerika. ,s Namiddags is Margo vrij en we gaan samen wat winkelen en weer valt het ons op dat de Jos overal binnen kan, overal speciale opritten, brede deuren en overal aangepaste toiletten, voor de Jos is het de hemel op aarde. Op de gehandicapten parkeerplaatsen is altijd plaats want daar durft niemand anders op parkeren, je auto wordt dan weg gesleept en je moet voor de rechtbank komen. We keken er eerst tegenop om naar de States te gaan en Latijns-Amerika te verlaten maar nu zijn we er zeker van dat we van rondreizen hier gaan genieten. We bellen nog eens met het thuisfront en daar zijn ze blij dat we al zover zijn, vooral Vera is blij dat ik bijna terug in ons Belgenlandje ben.