New Brunswick - Quebec

Vrijdag 13 september

 

We worden ’s morgens al vroeg gewaarschuwd dat er storm op komst is, het zou om een storm gaan die vanuit Florida hier wat komt uitrazen.  We rijden naar Truro, een stadje hier vlakbij en gaan daar wat boodschappen doen en naar de wasserij. Inmiddels is het al flink aan het regenen maar in de wasserij zit ik droog en de vrouw van de laundry is blij met een uitgebreide babbel. We hebben een goeie internetverbinding zodat ik mijn blog en de foto’s van Nova Scotia kan doorsturen en ook nog eens kan bellen met het thuisfront. Onderweg zien we een wegwijzers naar een kaasboerderij: “The Dutchman’s Farm” en dat willen we toch niet missen en inderdaad het is een echte Hollander. Willem Van den Hoek is afkomstig van Utrecht en is hier begonnen met kaas te maken, met succes, de Gouda smaakt echt zoals thuis en we kopen dan ook een kilo echte Hollandse kaas. Tegen de avond rijden we buiten het stadje op zoek naar een slaapplaats, de mensen in Truro hebben gezegd dat we niet vlakbij een rivier, aan het strand of onder hoge bomen mogen gaan staan dus dat doen we dan maar niet. In een klein dorpje vinden we een plekje, op een pleintje zonder bomen en ver van het water. Voor we gaan slapen is het opgehouden met regenen en er is totaal geen wind meer dus die storm is goed meegevallen.

 

Zaterdag 14 september

 

Vandaag verlaten we Nova Scotia, ik zal altijd een blij en warm gevoel hebben als ik terugdenk aan Nova Scotia. Alhoewel Nova Scotia zo groot is al heel de Benelux heb je altijd het gevoel dat het een klein dorpje is, er wonen in totaal maar 930.000 mensen waarvan er al 220.000 in Halifax wonen. De rest van de bevolking, hoofdzakelijk vissers, woont verspreid in piepkleine dorpjes en zijn heel vriendelijk en superrelaxed.  We hebben 23 dagen hier rondgetoerd en hebben maar 3 keer op een camping geslapen, het is zo gemakkelijk hier om wild te kamperen en niemand schijnt er zich iets van aan te trekken .  Inmiddels zijn we de provincie New Brunswick binnengereden en we parkeren ergens op een strandje. We krijgen al gauw bezoek van iemand van het dorpje en die zegt dat we zonder problemen hier kunnen overnachten en dat gaan we dan ook doen. We genieten van het zonnetje en van de bedrijvigheid in het kleine haventje. Jos gaat kijken als de boten binnen komen en de kreeften worden recht van de boot verkocht, de koelwagens staan op de kade te wachten en alles gaat handje contantje.

 

Zondag 15 september

 

Gelukkige verjaardag Gwendy

 

Na een rustige nacht op het strand rijden we verder door New Brunswick, deze provincie heeft niet het gezellige van Nova Scotia, alles lijkt killer en saaier.  We gaan vandaag maar eens wat kilometers doen en het lijkt wel of iedereen dood is in New Brunswick, alle winkels zijn gesloten en er is niemand op straat, alleen de parkings van de kerken staan vol auto’s.  De opschriften langs de baan staan hier allemaal in twee talen Engels/Frans, New Brunswick is de enige Canadese provincie die officieel tweetalig is maar er wordt wel hoofdzakelijk Frans gesproken, een soort Frans dan toch. We rijden langs de kustweg en de zee hier ligt bezaaid met fuiken voor de kreeftenvangst, tegen de avond rijden we op de parking van Wal-Mart om te overnachten en we zijn niet de enigen, er staan al vijf andere mobilhomes.

 

Maandag 16 september

 

We doen onze boodschappen bij Wal-Mart en rijden verder door New-Brunswick richting provincie Quebec.  Bij een informatiecentrum hebben we internetverbinding en we krijgen een dolgelukkige zoon aan de lijn, onze Koen heeft juist bericht gekregen dat hij toegelaten wordt op de Universiteit en we samen blij met hem. We gaan de brug over naar de provincie Quebec, deze provincie is officieel Franstalig maar het ergste is dat ze denken dat ze Frans spreken, je verstaat er praktisch niets van. We halen bij de Information Touristique een map op van de provincie Quebec en vertrekken voor een trip rond het schiereiland Gaspésie met aan de éne kant de Bay de Chaleur en aan de andere kant de St. Lawrence Bay.  Het is hier een pak mooier en gezelliger dan in New Brunswick, gezellige dorpjes aan de Bay de Chaleur en tegen de avond zien we minstens 20 herten lopen. We parkeren, naar goede gewoonte, op een pleintje in een dorpje, Gesgapegie, om te overnachten.

 

Dinsdag 17 september

 

We rijden verder over het schiereiland Gaspésie, het ligt in het Oosten van de provincie Quebec en aan de éne kant ligt de Baie de Chaleur en aan de andere kant de St. Laurens Bay.  De zon staat te stralen aan de hemel en we zoeken al gauw een mooi plaatsje, vanaf de weg zien we een verlaten strandje en via een vreselijk slechte weg geraken we ter plekke.  ’s Middags steken we de barbecue aan en we blijven tot in de late namiddag op het strandje, de zon heeft veel kracht maar er staat een strakke, frisse wind zodat we met een dikke fleece aan in het zonnetje zitten. Om te overnachten gaan we een ander plekje zoeken want als het vannacht eventueel zou regenen dan geraken we hier moeilijk of niet meer weg. Een paar dorpjes verder zetten we ons op een klein strandje vlakbij het dorp.

 

Woensdag 18 september

 

Goed uitgeslapen rijden we verder langs de Baie de Chaleur en de zon is ook weer van de partij. Tegen de middag stoppen we aan een strandje en eten daar, we volgen een hele groep Jan-van-Genten die aan het vissen zijn, het is een prachtig gezicht als ze zich als een speer in het water laten vallen om een vis te pakken.  Na een paar uur verjaagd de wind ons en rijden we verder naar het plaatsje Persé waar we de Roche Persé bewonderen, Persé is vreselijk toeristisch en we laten het snel achter ons. Een half uurtje voorbij Persé zien we vanaf de weg weer een kleine inham, het is echt een juweeltje en we zitten hier helemaal uit de wind. We hebben van hieruit een prachtig uitzicht op de Roche Persé en als we ook nog een paar dolfijnen zien zwemmen besluiten we hier te blijven overnachten.

 

Donderdag 19 september

 

We zijn op de punt van Het schiereiland Gaspersie waar de Baie de Chaleur overgaat in de Lawrence Bay en we hebben het noordelijkste punt van onze reis bereikt.  De zon is nog altijd van de partij en we stoppen op een plekje waar bevers enorme dammen gebouwd hebben, Jos ziet een bever zwemmen maar ik heb niets gezien.  Tegen de avond parkeren we ergens aan de Lawrence Bay en omdat de wind fel is aangewakkerd, eten we binnen. Het is zo gemakkelijk om hier een plekje te vinden voor de nacht, elk dorpje heeft wel een plek met banken, W.C’s en drinkwater waar je kan staan zodat je eigenlijk geen camping nodig hebt.

 

Vrijdag 20 september

 

We worden wakker onder een grijze hemel en het is een stuk kouder. Voor het grootste deel loopt de weg langs de Lawrence Bay maar af en toe rijden we door het bos, de bladeren zijn aan het verkleuren en het is een prachtig kleurenpalet van groen, geel, bruin tot knalrood.  Als we ’s middags stoppen om iets te eten zien we dat onze achterband zwaar beschadigd is en we willen zo snel mogelijk naar een dorpje, 6 km verder.  We zijn nog maar juist terug op de baan als de band het begeeft en we staan zowat op de moeilijkste plaats om een band te wisselen, tussen de bergen en de zee en recht in de koude, felle wind.  We zijn al een heel eind gevorderd als er een paar mannen stoppen en we zijn heel blij met hun hulp zodat we snel terug in de auto kunnen kruipen.  Vannacht slapen we hier nog aan de kust maar morgen trekken we het bos in.