Op weg naar The Hill Country

Woensdag 19/02 t/m maandag 24/02  Choke Canyon State Park

 

Vanuit de Rio Grande Valley rijden we ongeveer 300 km noordelijker richting Choke Canyon State Park. We nemen een rustige weg door de South Texas Plains, het is er zo rustig dat de Jos zegt :” maak me maar wakker als we een tegenligger krijgen.” We passeren een paar kleine dorpjes en voor de rest woont er hier niemand in dit dorre gebied.  Choke Canyon State Park is voor ons bekend terrein, we zijn er 2 jaar geleden al eens geweest en dat is toen goed bevallen en op de camping staan we op exact dezelfde plaats als toen.  Eén van de twee meren in het park staat bijna droog en als we gaan wandelen zien we een enorm spoor tussen de meren, het lijkt op een spoor van een alligator en die hadden we hier niet echt meer verwacht.  De volgende morgen zien we, op onze wandeling 5 alligators in het meer ronddrijven en er is een echt monster bij, volgens de Park Ranger is het een exemplaar van 5 meter lang, vandaar al die bordjes bij het meer : “No swimming”. Het weer is zalig hier, niet meer zo heet als in The Valley maar toch nog dik 25 graden en dat is perfect om buiten te zitten en ook nog om wat te wandelen of fietsen.  Als we een paar dagen in Choke Canyon zijn komt er een mobilhome opgereden die we al eens meer gezien hebben. We hebben George & Karmen leren kennen in de Okefenokee  Swamp in Georgia en daar hebben we samen een boottocht gemaakt. Toen wij, twee maanden later, in New Orleans op de camping aankwamen stonden zij daar ook en nu, weer een maand later, komen we ze in Texas weer tegen.  We zijn blij mekaar weer terug te zien en dat moet gevierd worden dus George draait onmiddellijk weer om, op weg naar de liquor store. We brengen samen een aangename avond door compleet met Belgisch bier, goeie wijn en veel verhalen. Het was een supergezellige avond en we hebben hen uitgenodigd om echt Belgisch bier te komen drinken in den Belgique.  We vertrekken uit Choke Canyon en als we goed en wel het park verlaten hebben kennen we de omgeving niet meer terug, wat is hier allemaal gaande? Het is er razend druk, de éne grote truck na de andere, het éne mobilhome park na het andere en overal zijn ze naar olie of gas aan het boren. Het lijkt hier het Wilde Westen wel tijdens de Gold Rush maar hier gaat het om het zwarte goud, de lucht ruikt hier gewoon naar olie. In de wasserij vertelt iemand me dat veel van de mannen die hier werken een zooitje ongeregeld zijn, ze komen van overal en wonen allemaal in hun mobilhomes, zoveel macho’s bij mekaar dat moet natuurlijk wel eens serieus klappen.  We zijn blij dat we deze streek achter ons kunnen laten, we gaan één nachtje Wal-Mart doen en dan rijden we naar het mooie Hill Country, al een heel stuk dichter bij ons Margot.

 

Dinsdag 25/02 t/m zondag 01/03 – Garner State Park – Hill Country

 

Gelukkige verjaardag Thorge & Brechje  (27/02)

 

De droge, dorre vlaktes hebben plaats gemaakt voor een heuvelachtig soms bergachtig landschap van de Hill Country.  Garner State Park ligt aan de Rio Frio, het riviertje slingert zich tussen de heuvels en is soms zelfs diep genoeg om in te zwemmen. Garner is het grootste State Park van Texas, er zijn 350 kampeerplekken verdeeld over 7 kleine campings, we kiezen de vlakste camping uit en hebben een schitterend plekje met zicht op de Rio Frio. Het is heel rustig op de campings maar dat is echt stilte voor de storm want de Spring Break (voorjaarsvakantie) komt eraan en dat schijnt echt verschrikkelijk druk te zijn, van uit alle hoeken van de USA komen de studenten afgezakt om een paar weken te kamperen. Amerikanen zijn echte kampeerders en veel van hen trekken elk weekend naar een camping en echt niet alleen met hun supergrote mobilhomes maar ook opvallend veel met een tent. Hier in het State Park komen heel veel gezinnen met kinderen en het staat hier vol tenten, de kinderen, vrij van TV en computer, ravotten de hele dag op de camping en in de rivier maar om 10 uur ’s avonds is het doodstil op de campings.  We komen in Garner ook weer bekenden tegen ,onze buren van Goose Island (Texas) staan hier ook weer vlakbij ons, het is toch een klein wereldje. Het zo’n 27 graden als we in Garner aankomen maar Texas moet natuurlijk weer eens extreem doen want een dag later is het maar 8 graden meer, gelukkig is het maar een klein dipje want de dag daarna is het weer terug opgewarmd en komt de wind weer uit het Zuiden.  We rijden hier een beetje rond in de omgeving en het is echt een mooi stukje Texas, de éne keer doet het ons hier heel sterk denken aan de omgeving rond Villa General Belgrano (Argentinië) en de andere keer aan de Provence. Inmiddels is het terug heel warm geworden, we zitten heel de dag buiten te genieten van de stralende, blauwe lucht en de Josmobiel wordt alleen maar gebruikt om in te slapen.  We krijgen veel bezoek, veel mensen zijn nieuwsgierig naar de auto maar we krijgen ook veel vragen over Jos zijn bike. Het systeem van een bike gekoppeld aan een rolstoel is hier weinig bekend en waarschijnlijk komt dat ook omdat er hier praktisch niet gefietst wordt. Veel mensen die hier in een rolstoel terecht komen schakelen onmiddellijk over naar een elektrische rolstoel maar we hebben veel mensen bij ons gehad die foto’s van de bike genomen hebben en ernaar op zoek gaan, het schijnt hier wel te bestaan maar er is gewoon weinig vraag naar. Vandaag is er een vrouw komen filmen, Jos moest zijn bike aankoppelen en dan een stukje fietsen en terug loskoppelen, daarna moest het kleine wieltje, dat hij zelf gemaakt heeft, bevestigd worden en de Jos heeft dat allemaal heel geduldig en met een lach en een zwans gedaan.  Morgen vertrekken we uit Garner State Park en we gaan een nachtje boondocken alvorens naar ons volgende State Park, South Llano River, te gaan.