MEXICO - PLAYAS en TEQUILLA

De eerste dagen in Mexico zijn toch altijd weer een beetje wennen. Terug gewoon worden aan de chaos, de drukte, het lawaai, het getoeter en vooral aan de ontelbare verkeersdrempels, de beruchte topes. In Mexico rijdt iedereen met de auto, met of zonder rijbewijs en met of zonder verzekering. Mexicanen zijn op zijn zachts gezegd heel vlotjes in het verkeer en het enige wat je kan doen is, gewoon meedoen en terwijl heel goed uitkijken.

De eerste week doen we veel kilometers en rijden over de Cuota, de tolweg. Je moet dit echter niet vergelijken met onze Europese autostrades of met de Highway in de USA. Soms heb je vier rijstroken en soms heb je er ineens maar twee en heb je tegenliggers, op de pechstrook staan regelmatig eetstalletjes en wordt er van alles en nog wat verkocht. Wij hebben zelfs een dokter spreekuur zien houden op de middenberm van de cuota, hij zat daar onder een parasol met een mooie, witte jas aan en zijn stethoscoop rond zijn nek.

Na een paar dagen strand en palmbomen ontdekken we 50 km landinwaarts een echt juweeltje. In het authentieke dorpje Alamos is een kleine camping, je staat er onder grote bomen en er is een prachtig zwembad. Het zwembad is gevuld met koud water en dat kun je echt wel gebruiken bij deze tropische temperaturen. We blijven hier een paar dagen rondhangen en genieten van het zwembad en van het gezelschap op de kleine camping.

Terug richting kust besluiten we de Cuota te verlaten en over de Libre (gratis) te gaan rijden. De libre is totaal anders, hij gaat dwars door kleine dorpjes en door drukke stadjes. Hier proef en ruik je het echte Mexico, het straatleven met veel drukte en overal muziek, de kleine winkeltjes (tiendas) en natuurlijk ook de altijd aanwezige verkeersdrempels. De drempels zijn zo hoog dat je volledig moet stoppen en er dan heel zachtjes over moet rijden, aan elke drempel staan verkopers van frisdrank, koekjes, tortillas, nootjes, garnalen en zelfs parkieten in een kooitje. Als we stoppen om te tanken, staan de pompbedienden uit volle borst mee te zingen met de radio. Dat zijn wij verloren in Europa, gewoon op straat keihard staan te zingen of het nu vals is of niet, gewoon zonder schaamte vol passie zingen. Ik geniet volop van de serenade die ik daar krijg en we rijden goedgezind weer verder.

Terug aan de stranden nemen we een kleine camping op het strand. Het is er gezellig met een aantal Zwitsers, een koppel de vlaktes van Manitoba, Iemand uit Vancouver en mensen uit Wyoming, ze zijn allemaal de winter ontvlucht en genieten van de Mexicaanse zon. Ik mag de wasmachine van de eigenares gebruiken en drogen doet het hier ook wel zonder droogkast.

Iets verder naar het Zuiden zien we een wegwijzer naar Playa Hermosa. We rijden een hele, slechte zandweg in en komen op een klein strandje dat zo op een postkaart kan, buiten een Mexicaanse familie zijn we helemaal alleen en er is maar één woord voor dit strandje : hermosa. We parkeren onder een grote boom en krijgen al gauw het gezelschap van een Mexicaan, volgens hem is het hier heel veilig en kunnen we hier met een gerust hart overnachten wat we dan ook doen.  Het is hier pikdonker en met het geruis van de palmbomen en het geluid van de branding vallen we direct in slaap.

Naar Mexico gaan zonder het stadje Tequilla te bezoeken en de Mexicaanse nationale drank te proeven is een doodzonde. Het is een drukte van belang in Tequilla, alle straten zitten potdicht en je kan er over de koppen lopen maar met behulp van een vriendelijke politieagent vinden we een parkeerplaats vlakbij de Plaza. We komen er achter dat het “Dia de la Revolucion” is, de herdenking van de Mexicaanse revolutie. Overal zijn optochten van de plaatselijke verenigingen en scholen en het is een heel luidruchtig en kleurrijk schouwspel. Op de Plaza ruikt het overal naar lekker eten, de Mamita’s zijn volop in hun potten aan het roeren. We schuiven mee aan en het is altijd weer spannend wat er op je bord terecht gaat komen, soms valt het mee en soms valt het tegen  maar dat is ook een deel van het reizen en het ontdekken.

We laten Tequilla achter ons en omzeilen Guadelajara, de 2^de grootste stad van Mexico. Omdat ik verjaar besluiten we naar Laguna de Chapala te rijden en daar een camping te nemen. De camping valt wel mee maar we hadden gedacht dat hier wel restaurantjes en terrasjes zouden zijn maar er is helemaal niets te beleven. ’s Morgens is het internet goed genoeg om met onze Koen, Liesbeth en Weking en met ons moeder te bellen en dat is voor mij het allerbelangrijkste. Met een mobilhome ben je altijd op alles voorzien dus ik tover twee grote biefstukken uit de diepvriezer, zet de wijn koud en vieren met ons tweetjes, heel rustig mijn verjaardag.