Afscheid van Mexico

De cirkel is rond, we zijn terug op de plaats waar 5 maanden geleden onze reis begonnen is, Mexico City.

Wij hebben de laatste anderhalve maand vooral genoten van de prachtige stranden van de Pacific en het rustige leven op de campings daar.

Toen we de bergen over reden naar de Pacific was onze eerste stop,  Pie de la Cuesta, 25 km voor Acapulco.  Onze camping was prachtig gelegen, aan het strand,  en het was er verbazend rustig, we zaten tenslotte vlakbij het bruisende Acapulco.  Het was een mooi plekje en je kon er lange strandwandelingen maken maar 's avonds de camping verlaten was uitgesloten.
Overdag was er geen enkel probleem en we wandelden regelmatig, door de wijk, naar de winkels maar zo gauw het donker werd, liep er een heel ander publiek door de straten. Pie de la Cuesta is tenslotte een buitenwijk van Acapulco en ziet 's avonds niet bepaald uitnodigend uit en is gevaarlijk. Wij zijn niet snel bang of wantrouwig maar af en toe moet een mens zijn verstand gebruiken, dus bleven we veilig binnen de muren van de camping.

Na Acapulco vonden we een schitterend plekje aan Playa Ventura. Dit was een enorm verschil met Pie de la Cuesta, Playa Ventura is rustif, er wonen weinig mensen en je kan hier rustig slapen zonder de deur op slot te doen.
Wij zijn hier terecht gekomen bij een Mexicaanse familie, ze hebben een restaurantje op het strand en zelfs een spiksplinternieuw zwembad.
Jos kon, zonder veel moeite, in het zwembad en dat was geleden van 2010. Hij was zo blij en hij voelde zich zo goed in het koele water dat onze geplande nacht een hele week geworden is. Ik weet eigenlijk nog altijd niet wie het gelukkigst was toen Jos in het zwembad kon, wij of de Mexicaanse familie.
Dit plekje, aan Playa Ventura en ook de Mexicaanse familie staan bovenaan in onze lijst van superplekjes in Mexico.

Onze volgende halte was, het voor ons heel bekende Puerto Escondido. Het is stilaan een beetje thuiskomen op de camping van Elba en haar familie. Deze keer werd de rust  verstoord door de aanstellers van "Wereldreis op wielen".
Dit is een Nederlandse realityshow, ze reizen met houten huisjes op een trailer door Mexico en willen helemaal naar Zuid-Amerika. Met veel lawaai, veel show en veel gedoe hebben ze 2 huisjes op de camping geparkeerd. Ik was al geen fan van reality shows maar nu we van dichtbij meegemaakt hebben hoe zoiets gaat, al helemaal niet meer.
Reality shows hebben duidelijk niets met de realiteit en het echte leven te maken, het wordt voorgesteld als een avontuur maar alles is fake, zowel het verhaal als de deelnemers.
We nemen nog maar eens afscheid van Elba en haar familie en rijden verder naar onze laatste halte aan het strand, het lieflijke San Agustin.
Camping "Don Taco" is gelegen aan één van de mooiste stranden van de Pacific en heeft een hele reputatie opgebouwd onder de overlanders. Dit is één van de weinige plekjes aan de Pacific waar je onbezorgd kan zwemmen. De kleine baai ligt goed beschut achter wat rotsen en het water is er ongelooflijk helder en kalm.
Het was een een gezellige drukte daar met Belgen, Nederlanders, Spanjaarden, Tsjechen en Mexicanen en we hebben dan ook genoten van onze 2 weken bij Frans, Anneke en Don Taco (hun hond).

We wuiven nog eens naar de Pacific en rijden de bergen over naar Oaxaca, voor ons de mooiste stad van Mexico.
El Tule/Oaxaca is het eindpunt van onze rondreis, hier krijgt de Josmobiel een heel mooi plekje om op ons te wachten.
Op camping "Overlander Oasis" werken we wat in en aan de auto, de tent die we gekocht hebben om de Josmobiel onder te parkeren wordt uitgepakt en gekeurd door iedereen op de camping.
Met behulp van Marcus, een Engelsman, zetten we de tent op bij de Mexicaanse familie op hun parking. Het ziet er allemaal heel goed uit, de Mexicanen hebben een sleutel om af en toe de auto te starten en zo onze batterijen op peil te houden en ze beloven om goed voor de Josmobiel te zorgen en daar hebben wij alle vertrouwen in. Met een gerust hart genieten we nog een paar dagen van het internationale campingske (Belgen, Zwitsers, Engelsen en Amerikanen) en ik ga nog een kookklas volgen bij 2 Mexicaanse dames.

Na vijf maanden rondtoeren, vliegen we terug van Oaxaca naar Mexico City waar we twee nachten in een hotel blijven, alvorens naar Amsterdam te vliegen.

Het zit erop, wij zullen het enorm missen, dit prachtige land. Wij hebben weer enorm genoten van ons geliefde Mexico met zijn prachtige stranden, zijn jungle en bergen, zijn mooie koloniale steden met kleurrijke markten, de zon en het lekkere eten maar vooral van de warme, hartelijke Mexicanen voor wie nooit iets te veel is om het je naar je zin te maken.
Maar we zijn vooral heel blij om onze kinderen, familie en vrienden terug te zien want 5 maanden is lang en we hebben ze gemist.

Adios Mexico y hasta luego.