El camino de la muerte

Dinsdag 09-09

Van het verlaten dorpje zijn we naar La Paz gereden. Mensen, wat een heksenketel is dat, honderden busjes die kris kras door mekaar rijden, een driebaansweg wordt zonder problemen een zesbaansweg en verkeersregels zijn er niet.
Boven La Paz hangt een laag smog, gezond is dat hier niet en toeteren dat die Bolivianen kunnen.
Zo snel we konden zijn we uit La Paz weg gereden, gelukkig zondeer ongelukken. Nu zitten we ergens op weg naar "El camino de la muerte".
We hebben hier een plaatsje gevonden om te slapen, tegen de avond wilde de Jos een kampvuurtje maken en toen hij begon hout te hakken kwamen er twee Bolivianen aan en die mannen hebben voor ons hout gehakt, het vuur aangemaakt en onze Stella opgedronken.
We hebben heel de avond zitten genieten van ons kampvuurke met een CD ke van CCR op de achtergrond.

Woensdag 10-09

Vandaag staat "El camino de la Muerte" op ons programme. Volgens de boekskes is dit de gevaarlijkste weg ter wereld. Het is echt een belevenis, je rijdt over een smalle gravelweg door de bergen en aan de ene kant is er een kloof, zo ongelooflijk diep. Ik zat natuurlijk bijna altijd aan die kant, amaai zenne, maar het is echt de moeite.
Wat wij tot hier toe gezien hebben van Bolivie is fantastisch, de natuur is prachtig, de mensen zijn vriendelijk en de wegen zijn vreselijk slecht.
's Avonds zijn we bij een oud hotelleke gestopt en daar mogen we op de parking staan om te overnachten.
Het is een meevaller want het hotelleke blijkt een zwembad te hebben en douches waar de deur van dicht kan, dus het valt allemaal weer mee.

Donderdag 11-09

Omdat we niet graag terug naar La Paz rijden, besluiten we langs een andere weg richting Peru te rijden.
Als dat gisteren de gevaarlijkste weg van de wereld was, is dit de 2de gevaarlijkste.
De weg is vreselijk slecht en stoffig en het is hier vreselijk warm, we zitten nu in een tropisch gebied.
Als we rond een uur of vijf helemaal door mekaar geschud zijn wacht ons een andere verrassing.
De weg stopt bij een brede, snelstromende rivier en we moeten met een boot erover.
Als er voor ons geen bus hetzelfde gedaan had, was ik er nooit opgestapt maar de Josmobiel is aan boord gegaan en we hebben veilig de overkant bereikt.
We blijven hier overnachten, de mensen die hier op de boot werken slapen hier in tentjes met heel hun gezin. De rivier is voor hun : WC, douche en wasmachine tegelijk. Het zijn heel vriendelijke mensen en die kleine mannen hebben heel de avond op de lift gezeten.