Terug naar de grens

Dinsdag 02/02


We trekken verder noordwaarts, langs de kust. ‘s Middags stoppen we in Cobquecura om een hapje te eten, we staan aan het strand en op een rots in de zee zit het vol zeeleeuwen. Terwijl wij onze boterham opeten bewonderen we de lenige en speelse zeeleeuwen. Als we even Cobquecura binnen rijden voor wat boodschappen is daar een processie aan de gang, het Mariabeeld wordt voortgetrokken door een span ossen, daarna rijden een groep Huasos, Chileense cowboys. We zijn blij dat we even langs het dorpje gereden zijn want het is een kleurrijk schouwspel. In Curanipe vinden we een kleine, propere camping aan de zee en daar stoppen we voor vandaag. Omdat er weer een kleine lek is aan de watertank wil de Jos het repareren voor het erger wordt. We leggen een zeil onder de auto, halen het klein bleiterke erbij en de Jos sukkelt onder de auto. Hier is het verschil tussen Chilenen en Argentijnen echt weer overduidelijk. Als de tank klaar is moet de Jos terug van onder de auto in zijn stoel en in Argentinië zou bijna heel de camping al lang mee onder de auto zitten om te helpen maar hier draaien ze hun hoofd weg en laten je gewoon sukkelen, dus ik sleur met veel moeite de Jos terug in zijn stoel met een valse blik op de dikke Chilenen die in hun stoel liggen. Het is typisch als de Chilenen een beetje geld hebben worden ze onuitstaanbaar en doen vreselijk uit de hoogte. De Chilenen die niks hebben en soms zelfs een beetje marginaal zijn, zijn enorm vriendelijk en behulpzaam, het standenverschil in Chili is enorm groot, zoals in alle Zuid Amerikaanse landen.


Woensdag 03/02


We gaan vandaag nog een stukje verder langs de kust rijden maar dan gaan we naar het binnenland want de avonden aan de kust zijn koud en de Jos heeft daar problemen mee. Onderweg stoppen we nog eventjes bij een kleine vissershaven, de kleurige bootjes zijn juist binnen gekomen met de vangst en ze hebben exemplaren bij waar ons vader heel jaloers op zou zijn. In Constitution gaan we nog even naar het strand kijken, er zijn daar echt prachtige rotsen aan de zee en sommige zitten vol pelikanen. Vanaf Constitucion rijden we het binnenland in en het is direct een stuk warmer, de Pacific is prachtig maar koud en diep met superhoge golven, om daarin te zwemmen moet je een beetje een ijsbeer zijn. Een stukje verder in het binnenland zien we een rivier met een soort kampplaats, het is geen echte camping maar er staan verschillende tentjes dus we zetten er ons bij. Hier is het zalig warm en de Jos voelt zich direct een stuk beter.


Donderdag 04/02


We rijden verder naar het Noorden omdat we stilaan terug naar de Argentijnse grens gaan, binnen een paar dagen steken we terug de grens over. We willen ergens een mooi plekje vinden voor de laatste dagen in Chili. Een stukje onder Santiago zien we een wegwijzer naar een meertje en we besluiten er eens te gaan zien. Laguna Aculeo blijkt een prachtig meertje te zijn in de bergen, nu nog zoeken naar een plaats om te overnachten. We vinden een kleine camping, ze is prachtig gelegen direct aan het meer. We staan er nog maar even als we bezoek krijgen van een Chileens koppel, ze brengen ons koffie en een beetje later komen ze druiven en abrikozen brengen, wat een verschil met de mensen gisteren maar het is weer hetzelfde, deze mensen hebben niks maar ze zijn vrolijk en vriendelijk. Omdat het hier gezellig is willen we morgen ook blijven en ’s avonds zitten we tot 2 uur buiten met een paar Chileense koppels.


Vrijdag 05/02


We worden wakker met zicht op de laguna en de zon schijnt al volop. Het water van de laguna is zalig om te zwemmen en helemaal niet koud hoewel het toch diep is. De Jos wil eigenlijk ook graag eens zwemmen en hier is het mogelijk met een beetje hulp. Onze Chileense vrienden trekken met de Jos tot aan de oever, ze helpen hem van een trap tot bij het water en dan is het gewoon een kwestie van hem een duwtje te geven, recht het meer in. De Jos geniet echt van het water en blijft een dik half uur rondzwemmen maar de Chilenen zijn er toch niet echt gerust in en volgen hem heel de tijd met een grote luchtmatras. ’s Avonds komt er een hoop familie van onze vrienden aan, binnen een half uurtje staan er 5 tenten meer en zelfs de grootouders slapen in een tentje, ze zijn 91 en 83 jaar oud maar nog fit genoeg om te kamperen. We worden aan iedereen voorgesteld en het is een rommelige, gezellige bende maar we kruipen toch iets vroeger in ons bed dan gisteren want morgen begint echt onze terugreis.


Zaterdag 06/02


Het terugreizen is begonnen, we willen vandaag vlakvoor de Argentijnse grens slapen en morgen heel vroeg de grens oversteken, hopelijk valt het allemaal mee aan de grens. We zijn vroeg opgestaan maar als we buiten komen is de grootvader van 91 jaar al aan het vissen, echt een supermens is dat. We nemen afscheid van de Chileense familie, echt op zijn Zuid Amerikaans met veel emotie en tranen en vertrekken richting grens. Tegen een uur of vijf vinden we een mooi plekje op 6 km voor de grens, we zitten op 2990 m hoogte en het is frisjes maar de bergen zijn prachtig. Als we zitten te eten met zicht op de bergen zijn we het er over eens dat we dit toch wel gaan missen, de prachtige natuur en ons vrije leventje.


Zondag 07/02


We hebben niet echt goed geslapen waarschijnlijk omdat we niet meer gewoon zijn aan de hoogte maar om 8 uur vertrekken we toch richting grens. 20 km voor de grens komen we bij de 1ste controlepost en daar krijgen we een stempel, 5 km verder is er weer een controlepost en daar wordt er weer een stempel bij gezet. Uiteindelijk komen we 15 km verder bij de echte grens en daar moeten we eerst naar de Chileense immigratie en naar de Chileense douane en daarna hetzelfde aan de Argentijnse kant. We zijn over de grens en we zijn een hoop stempels rijker. 7 Februari staat er op onze papieren dus 7 oktober 2010 moeten we terug met onze auto over de grens en daar zijn ze heel, heel streng op. We zijn terug op weg naar de Juan, het is niet echt druk op de weg maar er zijn veel wegenwerken tussen de grens en Mendoza en dat wil zeggen, veel wachten en slechte weg. Van Mendoza rijden we door de provincie San Luis, een ongelooflijk saaie provincie maar het is de korste weg en de wegen van San Luis zijn de beste van heel Argentinië. Het is bijna 8 uur ’s avonds als we in Rio Cuarto zijn en de Jos zijn pijp is uit, we besluiten hier op een camping te blijven overnachten en morgen verder naar de Juan te rijden. Villa General Belgrano is maar een dikke 120 km meer maar het is goed geweest voor vandaag. Op de camping is het druk en de geur van gebakken vlees komt ons al van ver tegemoet, we zijn echt terug in Argentinië.


Maandag 08/02


Feliz cumpleaños Thiago


We zijn terug in Villa General Belgrano, voor ons is het al een klein beetje thuiskomen. We gaan langs de Juan zijn bike shop om onze koffers op te halen en dan zullen we er eens aan beginnen. Vandaag gaan we in Belgrano nog een coiffeur proberen te vinden want het is weer dringend nodig en daarna gaan we beginnen aan de grote kuis. We zijn nu nog twee dagen in Belgrano maar we hebben hier nog van alles te doen en te regelen en donderdagmorgen zitten we al op het vliegtuig richting Buenos Aires.