Op verkenning in Colombia

Vrijdag 12/11


We dachten vanmorgen om eens gauw naar Medellin te rijden want het was tenslotte maar 75 km maar we hebben er vier uur over gedaan. De weg ging redelijk steil bergop en er waren enorm veel camions op de baan en dat gaat niet vooruit. Voorbijsteken ging heel moeilijk want de weg was zo bochtig dat je geen zicht had op wat er ging komen. De stad Medellin zijn we gepasseerd omdat we niet zo graag in steden rijden maar naderhand hebben we gehoord dat het best een mooie stad is. Toen we iets voorbij Medellin aan de peaje kwamen passeerde ons een pick-up jeep met Colombiaanse nummerplaat, toen ze de raam open draaiden hoorden wij tot onze grote verbazing : “ Ik zen van Aantwaarpe en van waar zijde gelle.” Wij zijn gestopt en zoals het hoort voor echte Belgen zijn we er een eind verderop éne gaan pakken. Peter en Gloria wonen in Colombia, hij is een Belg en zij is van Colombia. Peter heeft ons op een etentje getrakteerd en ze hebben ons verschillende goeie tips gegeven voor onze verdere reis, het was een supergezellig uurtje. Bedankt Peter en Gloria. Wij zijn verder gereden naar het meer “El Penol” en daar hebben we vlakbij het meer een plekje voor de nacht gevonden.


Zaterdag 13/11


We hebben goed geslapen en we zijn al redelijk vroeg op pad omdat je hier in de bergen veel tijd nodig hebt om wat kilometers te doen, door de regen van de laatste dagen zijn er veel wegverzakkingen en hier en daar liggen de modder en de stenen dik op de weg. Tegen de middag zijn we aan het Park Natural Rio Claro maar dat is een tegenvaller. Er staan twee echte domme troela’s aan de inkom en ze zeggen dat er wel een camping is maar dat we daar, door de rivier, naartoe moeten wandelen. Ze hebben een grote parking vlakbij de ingang en wij zeggen dat we daar zullen blijven staan en dat we voor de rest niks nodig hebben maar dat schijnt een probleem te zijn dus wij wuiven eens naar de troela’s en rijden verder. Een beetje verder zien we een hotel en we gaan het daar eens proberen, we worden daar supervriendelijk ontvangen en ze wijzen ons een mooie plek aan. De mensen van het hotel vertellen ons dat ze ook al veel problemen gehad hebben met het Park Rio Claro dus we zijn blij dat we hier zitten. Omdat het zo warm is, is het zwembad van het hotel meer dan welkom. De Jos rijdt met zijn rolstoel tot bij de rand en ik geef hem een flinke duw en voor de rest van de middag liggen we in het zwembad. Het is één van de weinige avonden dat het niet regent dus we zitten tot laat in de avond buiten met een frisse pint.


Zondag 14/11


We zijn onderweg naar Bogota en het is een hele klim, het gaat tergend traag vooruit omdat er weer veel camions op de baan zijn. Onderweg komen we voorbij de vroegere haciënda van Pablo Escobar, de grootste drugsbaron ooit. Hij had zelfs een eigen leger en toen hij gevangen genomen werd, is er voor hem speciaal een gevangenis gebouwd, dus die arrestatie was een regelrechte show. Het vliegtuigje waarmee hij de eerste keer drugs naar de States vloog staat boven op de poort van de haciënda. We laten Bogota toch maar links liggen, het is een grote, drukke stad en uit ervaring weten we dat het altijd moeilijk is om een plek voor de Josmobiel te vinden. Voor de Jos is een bezoek aan een stad meestal geen pretje, hoge, smalle stoepen en veel hindernissen dus gaan we niet naar Bogota. Mooie steden hebben we genoeg in Europa. We rijden richting Zipiquira maar tegen we daar zijn is het inmiddels gaan stortregenen en het is gewoon niet te doen om uit de auto te stappen. We zien ook dat onze achterband plat is, laten er wat lucht bijdoen maar morgen zullen we toch een llanteria moeten opzoeken want de band is kapot.


Maandag 15/11


Onze band is helemaal plat en we pompen hem zelf wat bij om een stukje te kunnen rijden naar de llanteria. We zien een paar grote naftpompen met bandenservice maar ze zijn allemaal gesloten, tenslotte vinden we zo’n primitief kotje langs de weg maar die mannen weten wat ze doen en helpen ons direct uit de nood. Onze band wordt geplakt en we kunnen verder. Vandaag rijden we naar Villa de Leiva, een klein koloniaal stadje. ’s Middags tegen als de restaurants open gaan staan ze overal voor de restaurants te roepen en met vlaggen te zwaaien omdat je toch maar naar hen zou komen en we doen dat dan maar. In Colombia gene flauwekul met nouvelle cuisine maar hele grote portie’s met veel vlees, pataten, gebakken bananen en maisbroodjes. We hebben ons bord helemaal leeggegeten en moeten voor de rest van de dag niks meer hebben, het was echt lekker. Iets buiten Villa de Leiva vinden we een camping, ze hebben een mooi plekje om te staan en geweldig propere douches met warm water. We besluiten ineens twee nachten te blijven, het is hier mooi, de zon schijnt en het is efkes niet aan het regenen. Er staan hier nog Europeanen, een grote truck met Duitse nummerplaat, en het altijd plezant om mekaar tegen te komen en wat ervaringen uit te wisselen.


Dindsdag 16/11/10


We bezoekn vandaag het koloniale stadje Villa de Leiva, allemaal smalle straatjes met mooie huisjes en prachtige balkons. De straten zijn geplaveid met grote ronde stenen, dus de Jos geeft het al gauw op want het is echt niet te doen dan maar een terrasje he dat is ook niet slecht. ’s Middags rijden we terug naar de camping en gaan daar een beetje, in de tuin, van de zon genieten. Het is zalig warm vandaag maar zoals alle dagen begint het tegen de avond flink te regenen. Omdat het nog niks koud is gebruiken we ons zonnescherm als regenscherm en zitten heel de avond buiten.