Als we de Mexicaanse grens oversteken, komen we ineens in
een totaal andere wereld terecht.
Hier tellen snelheidsbeperkingen niet meer mee, je moet niet
meer pinken als je afdraait, je mag gerust over een volle witte lijn rijden als
je in wil halen en als de weg breed genoeg is dan maak je gewoon een paar
rijvakken bij.
De grote supermarktketens, zoals in de USA, hebben plaats
gemaakt voor ontelbare kleine winkeltjes waarvan het altijd niet duidelijk is
wat ze verkopen maar na wat zoeken vindt je al gauw alles wat je nodig hebt.
Het is hier rommelig en vooral stoffig want in de dorpen en
stadjes is alleen de hoofdweg geasfalteerd, voor de rest zijn het allemaal
zandwegen.
Ondanks die paar ongemakjes is het hier zalig. Mensen leven
hier meer buiten, alles speelt zich af op straat en overal langs de kant van de
weg staan kraampjes met eten, groenten en fruit, kleding enz…. het lijkt wel of
het hier alle dagen markt is.
Het is hier echt geen weelde en de Mexicanen zijn continu bezig
met overleven maar toch is iedereen hier vriendelijk en behulpzaam. Natuurlijk
worden we beschouwd als “gringo’s” maar toch worden we overal onthaald met een
warme, welgemeende glimlach.
Baja California is een schiereiland met aan de éne kant de
Pacific Ocean en aan de andere kant de Zee van Cortez en in dit deel van Mexico
willen wij onze winter doorbrengen.
Onze eerste afspraak in Baja is met het Via PanAm team. Wij
zijn dolgelukkig dat we onze kinderen en An en Stiaan, in goede gezondheid,
terugzien. Onze Via PanAmmers zijn
supergoed bezig, ze zijn inmiddels een goed draaiend en hecht team geworden en
het “back to basic” leven doet hen zichtbaar heel goed. Wij zijn dan ook
oprecht trots op hen.
We kamperen samen op een schitterend plekje aan één van de
stranden van Baja en als we ’s avonds, met een goed glas wijn, buiten zitten is
het weer overduidelijk hoe hard en ook waarom we Liesbeth en Weking thuis zo
missen. We genieten echt van een paar dagen samen met hen, dan rijden wij en
lopen zij weer verder maar niet voor lang want we gaan samen de Kerstdagen
doorbrengen.
Wij rijden verder Baja in en blijven wat hangen aan de stranden van de Pacific Ocean. We
genieten van de rustige, praktisch verlaten stranden, buiten wat vissers en
hier en daar een verdwaalde toerist zijn we hier alleen, de stranden zijn van
ons en de duinen zijn onze tuin. Overdag is het aangenaam en zonnig maar rond
vijf uur koelt het serieus af en is het tijd om in de Josmobiel te vluchten.In
de Josmobiel zit inmiddels even veel zand als op de stranden van Baja
California maar ik heb besloten van dat te negeren zolang we in Baja zijn, ik
heb trouwens geen keuze want het is een verloren strijd.
Verder naar het Zuiden verlaten we de stranden en rijden we
door de bergen. De natuur is hier droog, dor en woest, prachtig in al haar
ruwheid en de bergen zijn bezaaid met duizenden cactussen in allerlei vormen en
maten, ik hou van dit ruige landschap
waar elk beeld uit een Western film lijkt te komen.
We rijden op ons gemakje naar Guerrero Negro waar we
Kerstmis gaan vieren met de kinderen, wij willen alvast een restaurantje en een
slaapplaats opzoeken voor de rest hier aankomt.
Als we het dorp binnen rijden schrikken we even en denken :
“hier kunnen we echt nooit iets fatsoenlijk vinden, wat een bende is dat hier”,
het regent en de zandwegen zijn herschapen in één grote modderpoel waar de
Mexicanen vrolijk door racen zo hard ze kunnen.
In het dorp ontmoeten we een Duits koppel, zij zijn op weg naar Zuid-Amerika,
we gaan samen iets drinken en hebben een heel gezellige namiddag samen. Reizen
schept toch echt een band.
Als we buiten komen schijnt de zon weer en de straten drogen
weer op, het ziet er direct heel anders uit en als we een paar keer door het
dorp gereden hebben, zijn we het gewoon en ziet het er direct heel anders uit.
We checken wat restaurantjes en vinden uiteindelijk een heel gezellig
restaurantje waar we ook met zijn alle kunnen kamperen.
We vervelen ons totaal niet in het chaotische Guerrero
Negro, vlakbij het dorp liggen mooie lagunes waar honderden verschillende
vogelsoorten zitten. De kijkers worden opgesteld en terwijl wij de vogels
gadeslaan komt het Via PanAm team stilaan onze kant uitgelopen.
Wij wensen iedereen een Zalig Kerstfeest en een Gelukkig,
gezond en liefdevol 2017.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten