PACIFIC COAST

We hangen boven de Oceaan ergens tussen Amsterdam en Seattle en dan heb je tijd genoeg om na te denken.

We zijn twee maanden thuis geweest en die waren redelijk hectisch.  Spannende onderzoeken voor mij, een ziekenhuisopname voor Jos en tussendoor veel etentjes, feestjes en als afsluiter een fantastisch, geslaagde Natuurloop. Twee weken voor onze geplande vertrekdatum krijgen we groen licht van de Cardioloog, op voorwaarde dat we het rustig aan doen. Geen inspannende fietstochtjes tegen de wind en geen stress situaties meer voor de Jos, alleen rustig genieten en dat gaan we de komende 3 ½ maanden volop doen.

We landen in Seattle na een perfecte vlucht van 9.5 uur en bellen de taxichauffeur die ons afgelopen september weggebracht heeft, een uurtje na de landing staan we al bij de Josmobiel.  Onze eerste halte is Walmart, we doen uitgebreid boodschappen en laten tegelijk een oliewissel bij de Josmobiel doen. Als alles in de kasten zit is onze pijp uit, we hebben er tenslotte al heel wat uurtjes op zitten, en we kruipen onder ons dekbed al is het hier nog maar 5 uur in de namiddag.

We besluiten op ons gemakje naar het Zuiden te rijden en de kust te volgen tot aan de Mexicaanse grens.  We rijden langs de prachtige kustlijn van Oregon, het donkere weer en de regen lijken, op één of andere manier, perfect te passen bij het dramatische landschap. We vinden ’s avonds heel vlotjes een slaapplaats en zijn weer helemaal aangepast aan het leven in een mobilhome.

Hoe mooi die grijze luchten ook zijn, we zijn toch opgelucht dat het in California warmer en droger is, de zon geeft steeds meer warmte en de Oceaan krijgt een schitterende blauwe kleur. We blijven de kust volgen en steeds als je denkt, nu kan het niet mooier worden dan ligt er achter de volgende bocht weer zo’n pareltje.

Onderweg zien we een groep zeeleeuwen vissen en dat is zo’n prachtig schouwspel, echt een gevecht om eten. De zeeleeuwen duiken naar de vis en jagen die op, langs alle kanten duiken er pelikanen vlakbij de zeeleeuwen terwijl de altijd aanwezige meeuwen ook een graantje mee willen pikken.  Een beetje verder naar het Zuiden ligt een grote kolonie zeeolifanten, ze hebben hier een aantal stranden geclaimd en komen hier elk jaar terug om te paren en jongen te krijgen, vorig jaar zijn er 5200 jongen geboren. We blijven heel de namiddag genieten van die logge, dikke beesten die soms onverwacht snel en behendig blijken te zijn.

We rijden San Francisco binnen over de Golden Gate Bridge, het feit dat onze kinderen hier een paar weken geleden gelopen hebben maakt meer indruk op mij dan de stad zelf. We maken een lange wandeling langs het water maar dan houden we San Francisco voor bekeken.

Als je die afstand van Seattle tot hier in California rijdt dan is het ongelooflijk dat iemand die afstand loopt. Als we over die bochtige kustweg rijden met zijn grote hoogteverschillen krijgen we steeds meer respect voor wat het Via Panam team aan het doen is. Chapeau Weking & Stiaan en Liesbeth en An.

Los Angeles, Hollywood en Beverly Hills zijn echt niet aan ons besteed en laten we dan ook wijselijk links liggen. Het uiterste zuiden van California is druk, dicht bevolkt en er is veel verkeer, we vragen ons hier dikwijls af hoe Weking en Stiaan hier gelopen hebben door al die drukte. We hebben het mooiste stuk van de kust duidelijk gehad of je moet houden van kitscherige villa’s, dan zit je hier goed.

Binnen een paar dagen gaan we de grens over naar Baja, we kijken echt uit naar de rust en de stilte van Baja maar vooral naar het weerzien met de kinderen en An en Stiaan.