ANOTHER DAY IN PARADISE

“Another  day in paradise” dat is hoe we mekaar ’s morgens begroeten op Playa Tecolote. De playa’s  ten noorden van La Paz zijn dan ook echt een droom, alleen witte stranden en een azuurblauwe zee.  Op Tecolote kan je gratis kamperen maar er zijn totaal geen voorzieningen altijd prachtige natuur, als je behoefte hebt aan restaurantjes of terrasjes of wat dan ook, dan moet je hier niet zijn maar 30 km verder in La Paz. Na 5 of 6 dagen wild kamperen gaan de meesten één dagje naar de camping in La Paz om water te tanken, de was te doen, mails en berichten te checken, telefoneren als het internet mee wil werken en na een bezoek aan de supermarkt kan je dan weer terug naar de playa’s voor een dag of 6.

Wij rijden terug naar La Paz want het Via PanAm team is op weg naar het stadje. We blijven, samen met hen, een paar dagen in La Paz want ze hebben daar één en ander te regelen. De auto van Liesbeth en Weking is langs achter aangereden door een, veel te snelle, Mexicaan en moet hersteld worden en ook de overtocht naar het vasteland van Mexico moet geregeld worden en voor de rest willen we gewoon, samen een paar dagen van mekaars gezelschap genieten.

Na 2 dagen in het gezellige La Paz willen we samen nog een nacht op Playa Tecolote doorbrengen en vandaar gaan ze dan de ferry op naar het vasteland.  Wij rijden al vroeg naar het strand, beladen met een aantal flinke steaks en nog veel meer lekkers terwijl zij nog een aantal zaken in La Paz regelen. De meeste mensen op Playa Tecolote zijn inmiddels op de hoogte van wat en wie het Via PanAm team is en wat ze doen, ze worden dan ook met open armen ontvangen door onze mede-kampeerders. De dag na de barbecue wordt ik met een raar gevoel in mijn maag wakker want vandaag nemen we echt voor lange tijd afscheid van onze kinderen. Onze laatste dag samen brengen we door op het strand in de stralende zon, er wordt wat gezwommen, gebabbeld met de buren en ons Liesbeth knipt nog heel vakkundig mijn haar en dan is het zover….. het afscheid is zowel voor ons, als voor hen niet gemakkelijk. Vanavond om 8.30 u vaart de ferry uit en we beloven om hier met z’n allen met onze lichten te knipperen als ze passeren. Groot is onze verbazing als ze ’s avonds om 8 uur terug op Playa Tecolote aankomen. Door een stomme fout van de Mexicaanse douane mochten ze niet aan boord en moeten ze morgen terug naar La Paz om bepaalde documenten op te halen.

Dat wordt dus nog maar eens afscheid nemen van Liesbeth en Weking en ook van An en Stiaan, die ook een heel speciaal plekje in ons hart gekregen hebben. Als ‘s avonds om 8.30 u de ferry langs vaart, knipperen er bij verschillende auto’s lichten, een felverlicht strand als groet aan het Via PanAm team. Wij blijven nog een paar dagen op Playa Tecolote maar dan wordt het weer  tijd om een beetje verder te rijden.

Onze volgende overnachtingsplaats is aan een kleine, verscholen baai Playa Ensenada Muertos waar juist de vissers binnen varen. Hun vangst is indrukwekkend, ze hebben verschillende hamerhaaien gevangen maar ook een witte haai van 2.5 meter lang, er zijn 6 mannen nodig om hem uit het bootje te heffen en aan land te krijgen. Ik heb er geen foto’s van genomen want dat wordt daar niet op prijs gesteld omdat het vangen van witte haaien en hamerhaaien eigenlijk verboden is.

We besluiten naar Todos Santos te rijden waar het énige, echte “Hotel California” staat. Todos Santos is een gezellig dorpje met smalle straatjes,  veel winkeltjes, restaurantjes en natuurlijk Hotel California. We rijden juist buiten het dorpje naar een strandje en we staan nog maar goed en wel geparkeerd als onze Duitse vrienden van Tecolote hier ook aankomen. De volgende morgen bezoeken we samen Todos Santos en alhoewel we heel goed weten dat Hotel California een “tourist trap” is, willen we er absoluut naartoe. Samen met Gebhard en Liesl eten we op de binnenplaats van het hotel en het is super. Het eten is goed, de obers zijn vriendelijk, de sfeer is er fantastisch en er wordt, traditioneel, maar één nummer gespeeld “Hotel California” van de Eagles.

10 minuten buiten Todos Santos ligt een mooi strandje, La Pastoria en daar gaan we een paar dagen blijven. De attractie hier aan de Pacific Oceaan zijn de walvissen. Elk jaar komen duizenden grijze walvissen naar hier om te paren en kleine walvisjes op de wereld te zetten. Ze verlaten de noordelijke Beringzee en leggen zo’n 10.000 km af naar de kusten van Baja California.We zien de hele dag de waterstralen van de walvissen en regelmatig zien we ze, in de verte, springen en spelen in de Oceaan.

Playa Pastoria is ook heel populair bij de surfers. Door de hoge golven en de stroming is het hier te gevaarlijk om te zwemmen maar voor de surfers is het een echte speeltuin. ’s Morgens vroeg liggen ze al in de golven te wachten op de perfecte wave. Het is een apart volkje, de surfers, de meeste onder hen hebben een oude, roestige pick-up truck, een hond en wat surfplanken en dat is het dan maar het zijn toffe mensen en we vervelen ons geen seconde op dit strand.

We zitten nu in het uiterste zuiden van Baja en het weer is hier nu zoals in België in een hele, goeie en warme juli maand. We gaan morgen toch proberen om weg te geraken in Todos Santos om terug naar La Paz te rijden en dan stilaan wat noordelijker, heel, heel  traag terug richting U.S.A