OAXACA

Om Oudjaar te vieren willen we naar Puerto Escondido, een drukke badplaats waar altijd wel iets te beleven is. De weg er naartoe is niet echt goed, veel kleine dorpjes waar je doorheen moet en ontelbare drempels die hun job goed doen, namelijk alles ophouden.

We draaien af naar een klein dorpje aan het strand, er staan een hoop kleine restaurantjes en palapa’s waar je onder kan zitten. We rijden traag langs de kleine restaurantjes tot er plots een man voor onze auto springt die zegt dat we onze plek gevonden hebben. We kunnen bij hem overnachten en eten maar het zand, onder de palapa’s is zo los dat Jos er onmogelijk door kan. Geen probleem zegt de vriendelijke man, je parkeert voor ons huis en je eet bij ons thuis op het terras. Opgelost.  Het was een hele toffe avond, wij zaten te eten op hun terras, de vader lag bij ons in zijn hangmat en de zonen zaten bij ons aan tafel. Allemaal heel relaxed en gezellig en het eten was heel lekker. Na het eten vroeg de man of we nog iets wilden drinken en toen we een Margarita bestelden, sprongen de twee zonen op hun brommer. Ze reden naar een ander restaurant en kwamen 10 minuten later terug met 2 Margarita’s, op de brommer door een slechte zandweg. Wat een service, dat kan alleen in Mexico.

In Puerto Escondido  vinden we een kleine camping, vlakbij het strand en hier gaan we een aantal dagen blijven, Jos haalt zijn bike uit de koffer want er is hier een mooie boulevard waar hij kan biken. Het is heel druk in het stadje en op de camping staat het vol tenten, half Mexico City is hier om Oudjaar te vieren. De camping  wordt uitgebaat door een grote familie, ze wonen met drie generaties op de camping en ze hebben dan nog familie vanuit het hele land op bezoek. Er staan ook verschillende Canadezen en zelfs Amerikanen, het is wel grappig dat de eigenaar van de camping mij altijd komt roepen als de Canadezen of Amerikanen iets moeten vragen. Die reizen hier rond zonder ook maar één woord Spaans te spreken en ik zeg niet dat mijn Spaans goed is maar het is toch goed genoeg om wat met de mensen te babbelen.  Het is warm in Puerto Escondido maar de Oceaan geeft gelukkig wat verkoeling. Het is zalig in het water maar je moet echt zorgen dat je vaste grond onder je voeten hebt. De zee is hier gevaarlijk, er zijn sterke tegenstromingen en de golven zijn soms bangelijk hoog.

Oudjaar was heel gezellig, veel vuurwerk, veel mensen op het strand, veel muziek en de hele nacht lawaai, alles was aanwezig om het jaar goed af te sluiten en het nieuwe jaar in te zetten. We blijven nog een paar dagen rondhangen op de camping, we zien iedereen terug vertrekken uit Puerto Escondido en genieten van de rust op het bijna lege strand.

Voor we de bergen intrekken, willen we nog langs Playa Zipolite.

De reputatie van Playa Zipolite ontstond in de jaren ’70. In die tijd was het strand bevolkt door hippies en avonturiers die op zoek waren naar vrijheid. Het werd al gauw één van de eerste stranden waar nudisten hun gang konden gaan. Sindsdien vindt je in Zipolite mensen van allerlei slag, surfers, hippies, nudisten, backpackers en gezinnen met kinderen. Op het strand staan huisjes van hout, bamboe en palmbladeren waar je een tent op kan zetten of in een hangmat kan slapen.  De oude hippies zitten een beetje verbaasd te kijken naar al die drukte op hun stranden. Wij blijven één nachtje op Playa Zipolite, we wilden er gewoon eens geweest  zijn maar we vonden het allemaal een beetje overroepen.

We nemen afscheid van de Stille Oceaan en rijden, door de bergen, naar de stad Oaxaca op 1550 m hoogte.

Oaxaca is een charmante, koloniale stad met mooie wandelstraten, gezellige Plaza’s, huisjes met felgekleurde gevels. Achter veel deuren schuilen schitterende patio’s met fonteinen. Het historisch centrum is door Unesco uitgeroepen tot Werelderfgoed.

Oaxaca heeft een hoofdzakelijk Indiaanse bevolking, afstammelingen van de Zapoteken, en een bijzonder rijke handwerkcultuur, elk dorp in de streek heeft zijn eigen specialiteit. Het is dan ook een drukte van belang op de Plaza, overal staan kraampjes met spullen en overal waar je kijkt zie je verkopers rondlopen en je moet minstens 100 keer per dag nee zeggen want ze zien natuurlijk van verre dat je een toerist bent. Het is een prachtig schouwspel, de vrouwen in hun traditionele kleding met over hun armen bontgekleurde tapijten, geborduurde doeken, beschilderd houtwerk enz…Er is hier zoveel kleur in de straten en zoveel muziek dat je er vanzelf vrolijk van wordt, het zalige weer heeft daar natuurlijk ook iets mee te maken.

Oaxaca is zijn Indiaanse wortels altijd trouw gebleven en blijft, ook nu nog, een broeihaard van verzet tegen de Staat en de Politie. Het is er rustig en vredig maar het hangt overal vol politieke slogans, er zijn regelmatig wegblokkades en protesten.  Wij zagen wat oude vrouwtjes op een bank zitten met hun handwerk, heel vriendelijke en lieve mensjes ….tot de politie voorbij komt, dan beginnen ze met hun vuisten te zwaaien en te schelden.

Het is wel triest om te zien hoe jong de meisjes hier moeder worden, hier in de bergen zie je meisjes van 14 of 15 jaar en zelfs jonger met baby’s.  Ik heb op de Plaza zitten praten met één van de oude vrouwtjes , ze had 16 kinderen op de wereld gezet, nooit een wasmachine gehad, geen warm water in huis, koken op een houtvuur, alle kleren maakte ze met de hand maar ze was tevreden met haar leven. Ze wonen meestal met drie generaties in één huis en zorgen voor elkaar. Dan besef je toch wel hoe verwend wij zijn met al onze luxe, dat er bij ons veel gezeurd wordt voor niets en dat er toch weinig echt tevreden mensen zijn.

We blijven in de bergen en brengen een kort bezoekje aan de ruines van Mitla, het is dat het op onze weg lag want eigenlijk is het niet de moeite om voor om te rijden. We rijden verder de bergen in naar Hierve del Agua, het is een behoorlijke klim en de weg is niet echt geweldig maar het is het dubbel en dik waard.

Het schitterende Hierva del Agua omvat twee grote waterbekkens en een versteende waterval, uit de bronnetjes stroomt het water dat de twee natuurlijke zwemkommen voedt en het water is koud. Wij hebben onze barbecue aangestoken en we hebben zitten eten, boven op de rots met uitzicht op de bronnen en de waterval. De volgende morgen ben ik al vroeg naar beneden gegaan, ik was helemaal alleen bij de bronnen en de zon scheen op de versteende waterval. Ik heb daar een hele tijd stilletje zitten genieten van de prachtige omgeving.

We zijn nu onderweg naar de Chiapas, deze staat loopt tot de grens van Guatemala, hier gaan we de steden in de bergen verkennen en de ruines tegen de grens met Guatemala.