Calgary - Stampede 2012

Vrijdag 13 juli

Als we ’s morgens in Pincher Creek boodschappen gaan doen worden we, op de parking, aangesproken door een Belg.  Hij is van Gent en woont en werkt hier in Pincher Creek op de olievelden, het is aangenaam om eens gewoon Vlaams te kunnen praten en we hebben een heel gezellig gesprek met hem, we wisselen adreskaartjes uit en rijden weer verder.  We willen een bezoekje brengen aan het museum van Head Smashed In Buffalo Jump waar we al het één en ander over gelezen hebben,  op deze plek jaagden de Indianen, op een onvoorstelbare manier, op bizons.  De kudde met bizons werden opgejaagd door enkele, als wolven verklede Indianen en voor de kudde liep een als bizonkalf verklede Indiaan, de bizons vluchtten weg voor de zogenaamde wolven en volgden het bizonkalf.  De als bizonkalf verklede Indiaan lokte de bizons naar een klif en vlak voor de klif sprong hij opzij zodat heel de kudde in de ravijn stortte.  De bizons die na hun val nog leefden werden afgemaakt door Indianen die beneden stonden te wachten, per jachtpartij lagen er echt honderden bizons in de kloof.  Alles van de bizons werd gebruikt, de huiden voor tipi’s en kleding, het vlees voor eten en de botten voor werktuigen.  Het museum was echt de moeite waard en vooral de film waar ze de jacht naspeelden was knap.  Omdat het al redelijk laat is als we in de stad Calgary aankomen, zetten we ons op de parking van Wal-Mart om te overnachten.

 

Zaterdag 14 juli

We blijven vandaag in Calgary want we gaan naar de Calgary Stampede, de grootste openluchtrodeo van de wereld.  We vinden een bewaakte parking vlakbij de Stampede en komen met de mensen daar overeen dat we er mogen overnachten.  Het is een ongelooflijke drukte op het terrein, een complete Sinksenfoor, tientallen kraampjes met eten, een veemarkt, landbouwtentoonstellingen, een reuzegrote tent, Nashville North, waar Country en Westerngroepjes optreden en dan natuurlijk het evenement van de dag, de rodeo.  We kopen tickets voor de rodeo en sukkelen door de menigte naar onze genummerde plaats maar daar gaat het fout.  Ze hebben de rolstoelplaats voor de Jos schijnbaar dubbel verkocht en nu wilden ze dat de Jos ergens anders ging zitten waar hij bijna niets zou kunnen zien maar dan kennen ze mij nog niet.  Ik heb luid en duidelijk tegen die Canadezen gezegd : “Over mijn lijk, dat mijn man weggeduwd wordt op een slechtere plaats omdat jullie een stomme fout gemaakt hebben, ik blijf zitten waar ik zit en probeer de Jos maar eens van zijn plaats te krijgen.”  Er werd iemand van de organisatie bijgehaald en daar heb ik heel netjes tegen uitgelegd hoe fantastisch we ontvangen zijn op de rodeo in Texas en toen begonnen ze zich uitgebreid te verontschuldigen en mochten we blijven zitten.   De rodeo was fantastisch, er is altijd heel veel sfeer en lawaai en het publiek leeft ongelooflijk mee met heel het gebeuren, mij mogen ze gerust alle weken op een rodeo afzetten.  Op het terrein van de Stampede was er ook een pow-wow van een Indianenstam, pow-wows zijn bijeenkomsten van de stammen en daar worden de traditionele dansen in traditionele kleding  gedaan, het is een kleurrijke vertoning en de dansen zijn mooi om naar te kijken. ‘s Avonds zijn we een kijkje gaan nemen in de Nashville North, de tent zat bomvol volk en de sfeer zat er al goed in, de mannen allemaal een cowboyhoed op, Wrangler broek aan, hoog opgetrokken en een ruiten hemd, de vrouwen : een Wrangler broek zo kort mogelijk afgeknipt en een gebloemd bloesje en andere muziek dan Country is hier duidelijk niet gewenst. Het was er heel gezellig en de dansvloer stond heel de avond vol dansende Cowboys en Cowgirls, zalig om te zien.

Zondag 15 juli

Het is nog heel stilletjes in Calgary als we vertrekken, een heel verschil met vannacht.  We rijden naar Banff Nationaal Park maar de lucht is zwaar overtrokken en het duurt dan ook niet lang voor de eerste regendruppels vallen.  Als we in Banff aankomen regent het nog steeds en dat is jammer want de bergen zitten allemaal in de mist, ik denk dat het hier met helder weer prachtig is. We hebben al mooie plekjes gezien in Canada maar toch voelen we ons hier niet zo thuis, ik heb hetzelfde gevoel als toen we van Argentinië naar Chili gingen : van super vriendelijke mensen naar eerder stugge mensen en van zon naar regen maar de natuur hier is wel prachtig.

Maandag 16 juli

Het is vanmorgen nog wel bewolkt maar droog en het is zeker niet koud.  Voor we de rest van Bannf gaan doen slaan we linksaf naar Kootenay Nationaal Park.  Het is jammer dat de bergen zo in de wolken zitten want het is hier prachtig en onderweg zien we onze eerste wolf het bos inlopen.  Tegen de middag wordt het echt warm, wij zoeken een plekje uit bij de rivier en zetten ons in het zonnetje.  De campings in Canada zijn een stuk duurder dan in de USA en we besluiten om hier bij de rivier te blijven slapen, we zullen wel zien of het lukt want normaal mag het niet in een Nationaal Park maar ze kunnen niet meer doen dan ons wegjagen.

Dinsdag 17 juli

Er is niemand langs geweest om ons van ons campingplekje te verjagen en we hebben er goed en goedkoop geslapen.  We rijden Bannf NP in en zien al direct twee grote Wapiti herten in het bos staan, indrukwekkend zijn ze met die grote geweien.  Lake Louise is de grote trekpleister van Bannf NP, het gletsjermeertje heeft een ijzig, groene kleur en het ziet er niet alleen koud uit maar is het ook.  Van november tot juni is het meer meestal bevroren en in de zomer wordt het water niet warmer dan 10 graden, ijzig dus.  Lake Louise is mooi maar…. vreselijk druk, de parkeerterreinen staan overvol, rond het meer is er gewoon een file van wandelaars dus blijven we er niet lang.  Bij Lake Morraine,  een ander gletsjermeertje is het gelukkig een klein beetje rustiger en daar maken we een wandeling langs de oevers van het meertje.  We hadden al gehoord dat Bannf een heel druk en vreselijk gecommercialiseerd park is en dat is het ook maar er zijn toch nog delen van het park waar het minder druk is en waar je kan genieten van de prachtige natuur.

 

Woensdag 18 juli

We zitten midden in de Canadese Rocky  Mountains in Yoho National Park, het is nog altijd zwaar bewolkt maar het regent gelukkig niet meer.  We wandelen naar de Takakkaw waterval en moeten er een heel eind vandaan blijven omdat we kletsnat worden. Door de hevige sneeuwval en de overvloedige regen hier in Canada is de waterstand van de rivieren abnormaal hoog maar dat is natuurlijk prachtig om te zien, al die kolkende rivieren en die watervallen. In Yoho hadden we voor de eerste keer in Canada het gevoel in een echt Nationaal Park te zitten alhoewel het laatste stukje viel tegen want daar loopt een autostrade door.  We zoeken in het dorpje Golden een slaapplaats en morgen draaien we terug en rijden naar Jasper Nationaal Park.