Canada

Zaterdag 7 juli

Gelukkige verjaardag Jos – Gelukkige verjaardag Weking – Gelukkige verjaardag Kristel.

We rijden al goed op tijd buiten het park om een internetverbinding te zoeken en we vinden een wasserij met wi-fi dus dat zijn twee vliegen in één klap want al genieten we van onze reizen en de prachtige natuur toch zijn onze gedachten dikwijls bij onze familie en vrienden.  Terwijl de wasmachine draait kan ik het thuisfront bereiken, er zijn heel wat mailtjes binnengekomen om de Jos te feliciteren, waarvoor bedankt, en na een paar keer proberen kunnen we onze jarige schoonzoon een hele, gelukkige verjaardag wensen.  Nu we toch in de stad zijn doen we ineens wat boodschappen en dan rijden we, beladen met gebak, wijn en een paar hele grote biefstukken, terug naar het Nationaal Park.  We steken al goed op tijd de barbecue aan en die is maar juist groot genoeg voor onze twee biefstukken. Het is echt zalig weer en we hadden geen zin om ergens in een restaurant te gaan zitten waar we ook niemand kennen dus zijn we gewoon bij de Josmobiel gebleven waar we kunnen eten en drinken wat we willen.

Zondag 8 juli

Vandaag rijden we naar de hele andere kant van het Glacier Park, we nemen afscheid van de Britse mensen die we in Georgia hebben leren kennen en wie weet, Londen is niet ver weg.  We hopen natuurlijk beren te zien maar het is weer niks vandaag.  De rit naar Medicine Lake is prachtig, we volgen heel de tijd de Flathead River en rijden door het reservaat van de Blackfeet  Indianen.  Bij Medicine Lake rijden we direct naar de camping want, in juli, zijn die kort na de middag allemaal vol.  We vinden een plekje met uitzicht op Medicine Lake en meer hebben we vandaag niet meer nodig.  We zitten hier prima want onze buurvrouw heeft lekkere cake gebakken  die ze vriendschapscake noemt, het is in ieder geval heel lekker.

Maandag 9 juli

We vertrekken uit Medicine Lake naar Many Glaciers waar we 2 nachten willen blijven, volgens de rangers hebben we daar het meeste kans om beren te zien.  En, YES, we zijn vlak voor de camping in Many Glaciers en we zien beneden, aan  het meer, een grizzly beer met 3 jongen.  Prachtig, echt super is het en we kunnen de beren goed bekijken vanop een heel veilige afstand en dat is ook nodig want de moeders met jongen zijn de gevaarlijkste. Grizzly’s zijn gevaarlijk en dodelijk, ze zijn veel sneller dan ze eruit zien, hebben enorme poten met nagels van 10 cm lang dus als je daar een klap van krijgt kan je het wel vergeten.  Gisteren heb ik toevallig een boek gelezen over grizzly’s in Glacier Park, in 1968 zijn er hier twee meisjes van 19 jaar op verschillende plekken, door twee verschillende grizzly ‘s vermoord.  De situatie, in het park was toen wel heel anders dan nu, bij de hotels werd het afval buiten gedumpt zonder extra maatregelen  en natuurlijk kwamen daar beren op af, de mensen beschouwden het toen als een attractie en kwamen van heinde en verre om de beren te bewonderen. Niet ver van het hotel was een camping voor wandelaars en de beren passeerden vlakbij de camping, dat moest ooit wel verkeerd aflopen.  Tegenwoordig worden alle mogelijke maatregelen genomen om de beren van de campings weg te houden, er mag absoluut geen eten, drinken, zeep enz…. buiten blijven liggen en alles moet bewaard worden in ijzeren bearboxen, terecht want al zijn beren van nature schuw je moet ze ook niet uitdagen. Wij zijn in ieder geval heel blij dat we deze prachtige dieren kunnen bewonderen hebben.

Dinsdag 10 juli

We rijden terug naar de plaats waar we gisteren de grizzly ’s gezien hebben maar ze laten zich niet zien vandaag wel zien we een prachtige eland met een groot gewei, hij staat rustig te eten in een klein meertje. Als je goed rondkijkt in de Nationale Parken zie je altijd wel iets, het systeem van de Nationale Parken in de USA is echt iets geweldig, parken zo groot als bij ons een paar provincies samen en de natuur kan er gewoon zijn gang gaan, nooit mag er privé gebouwd worden of kan de grond opgekocht worden.  We rijden even buiten het park in het reservaat van de Blackfeet Indianen, op zoek naar een winkel en een benzinepomp. Het verschil met het Nationale Park is ongelooflijk, de wegen zijn slechter en de Blackfeet Indianen schijnen allemaal autowrakken te verzamelen, naast elk huis liggen er minstens een stuk of vijf.  Morgen verlaten we, tijdelijk, de USA en gaan een bezoekje brengen aan Canada.

Woensdag 11 juli

We rijden over de Chief Mountain  Highway op weg naar Canada. Tegen de middag zijn we aan de grens en ik zit al klaar met al mijn papieren, het is maar een kleine grensovergang en er staat maar één loket.  We geven onze paspoorten aan de Canadese douane en dan vraag ik : moet U de papieren van de auto zien? Hijzegt : No, ik weer : internationale rijbewijzen? Hij zegt weer : No daarna ik weer : verzekeringspapieren van de auto? Hij weer : No.  Dat heb ik na al die verschillende grensovergangen nog nooit meegemaakt, de mens is eigenlijk alleen maar nieuwsgierig naar onze reizen en terwijl hij vragen blijft stellen zet hij de stempels in onze paspoorten, zo simpel kan het zijn soms. Al de verhalen die de ronde doen over de controle en de douane in de USA en Canada zijn gewoon belachelijk, we zijn nog nooit ergens zo gemakkelijk binnen gekomen dan in die twee staten. We zijn nu in Waterton Lakes Nationaal Park en rijden direct door naar één van de campings en we krijgen al direct een cadeau : een beer langs de kant van de weg.  We zijn er redelijk dichtbij dus we blijven braaf in de auto en hij schijnt zich niets van ons aan te trekken.  Op de camping vinden we heel vlotjes een plekje maar we zien toch direct een verschil met de USA, hier geen aangepaste toiletten voor gehandicapten en de campings zijn ook duurder, we zullen wel zien wat de rest van Canada brengt.

Donderdag 12 juli

We maken een ritje door Waterton NP, boven in de bergen komen we bij Cameron Lake, een schitterend meertje omgeven door bergen met sneeuw, hier en daar een watervalletje en bossen.  De grote trekpleister van Waterton NP is Waterton Lake met het hotel : “ Prince of Wales” boven op een heuvel aan het meer, het is echt heel mooi maar toch kan Waterton ons niet echt bekoren. Het verschil met Glacier NP in de USA is zo groot, hier in Canada is het park veel meer gecommercialiseerd en dan gaat er al gauw veel van de charme verloren, waar in de USA de parken echt helemaal puur natuur zijn, zijn hier winkeltjes, eethuisjes, hotels enz…. Ik heb hier vandaag met een paar Canadezen gesproken en ze waarschuwden ons dat Banff NP nog veel erger is want daar is alles opgekocht door Japanners, we zullen het wel zien als we daar zijn. De camping waar we zitten is wel prachtig gelegen, tussen de bergen en midden in de bossen en we hebben schitterend weer, wij hadden gedacht dat het hier een stuk kouder zou zijn maar integendeel, het is echt heel warm maar jammer genoeg zijn de meren nog altijd ijskoud dus zwemmen is er niet bij.