Blue Ridge Parkway

Woensdag 9 oktober

 

Gelukkige verjaardag  Mieke

 

We staan aan het begin van de Blue Ridge Parkway.  De Blue Ridge Parkway is 755 km lang en verbindt Shenandoah NP in Virginia met het Great Smokie Mountains NP in Tennessee, hij gaat ook nog een stukje door North Carolina. De Blue Ridge Parkway is een 2-baansweg die door de bossen van het Appalachen gebergte gaat, er zijn geen voorzieningen langs deze weg en alle commercieel vervoer is er verboden. Dit is echt één van die wegen, in de USA, die je gedaan moet hebben en we gaan er onze tijd voor pakken, enerzijds omdat we nog niets van Virginia en North-Carolina weten en anderzijds omdat we anders veel te vroeg in Florida zijn.  De informatiecentrums aan de Parkway zijn door de shutdown allemaal gesloten, het is wel jammer dat al de kleine campings van het National Forest ook allemaal gesloten zijn.  Wij zijn gelukkig gewoon om een plekje voor de nacht te zoeken en dat is deze keer ook geen probleem, we overnachten op een mooie look-out in de stromende regen.

 

Donderdag 10 oktober

Het weer is vandaag gelukkig een stuk beter dan gisteren, de zon komt af en toe voorzichtig door de wolken piepen. Het is, door de shutdown, stil op de Blue Ridge Parkway, de enige auto’s die we zien op de Parkway zijn…..veel Belgen. Een hele groep uit de Provincie Antwerpen is, met classic cars, bezig aan de Rally New-York -  Miami. Wij wisten al van deze rally maar we wisten niet juist wanneer en waar ze precies gereden werd, Stany had ons al verteld dat er iemand van Kalmthout meereed.  Op de look-outs babbelen we wat met mensen van Kapellen en bij een klein meertje hebben we een hele toffe babbel met een koppel van Lint.  Wij hebben Lieven Van Hooylant waarschijnlijk gemist toen we even van de Parkway af waren om brood te kopen maar hij zal vanavond  zeker van de anderen horen dat wij daar ook waren.  We gaan overnachten bij een (gesloten) informatiecentrum en terwijl we zitten te eten lopen de herten langs onze auto.

 

Vrijdag 11 oktober

 

Zalig rijden is het op de Blue Ridge Parkway, er zijn geen huizen, geen winkels, geen reclame, geen benzinestations langs deze weg,  hier ben je echt alleen met de natuur.  De weg slingert zich door het National Forest en hier en daar heb je een prachtig uitzicht op de valleien.  Op bepaalde punten kan je van de weg af en dan ben je vlakbij een dorp of stadje met de nodige voorzieningen, wij gaan even langs het stadje Roanoke om te tanken maar zijn blij als we terug op de rustige Parkway zitten. Onderweg stoppen we nog even bij een oude watermolen en blijven een hele tijd babbelen met een paar Amerikanen, zoals steeds vinden ze het ongelooflijk dat wij helemaal uit België komen en dan nog met onze eigen auto en de Jos wordt, zoals gewoonlijk, gefeliciteerd en moet heel veel handen schudden. Omdat wij hier zo lang blijven hangen zijn gaan we hier, op de parking van de watermolen, overnachten.

 

Zaterdag 12 oktober

 

 Het is een beetje bewolkt als we vertrekken maar het is helemaal niet koud. We rijden met een slakkengangetje over de Blue Ridge Parkway en genieten van het uitzicht.  We komen bij het Blue Ridge Music Center maar dat is door de shutdown ook gesloten, normaal zijn hier zaterdag verschillende optredens maar dat gaat jammer genoeg niet door.  Deze streek staat bekend als de geboorteplaats van de country, die ontstond hier door Schotse en Ierse immigranten met hun violen en banjo’s en door Afrikaanse invloeden.  We gaan vandaag even van de Parkway af om een camping te zoeken, liefst één met wasmachines en internet.  In Galax vinden we een kleine, gezellige camping die alles heeft wat we nodig hebben.

 

Zondag 13 oktober

’s Morgens worden we uitgewuifd door de mensen van de camping en rijden naar Galax om boodschappen. We stoppen even bij het oude theater “Rex” maar ook hier zijn vandaag geen muziekprogramma’s dus rijden we terug naar de Parkway.  Op de Blue Ridge Parkway passeren we de State Line met North-Carolina, weer een nieuwe staat op ons lijstje. Omdat de zon echt is gaan schijnen stoppen we op een mooi uitzichtpunt en zetten onze zetels in de zon. We geraken aan de praat met mensen van Michigan en het is al redelijk laat als we doorrijden, omdat we op de Parkway niet direct een overnachtingsplaats vinden rijden we er af. Het is inmiddels stikdonker geworden en het is heel moeilijk om een geschikt plekje te vinden, als we uiteindelijk bij een kerkje komen draaien we daar de parking op. We weten eigenlijk niet juist waar we zitten maar dat zien we morgenvroeg wel.

 

 Maandag 14 oktober

 

Nu het licht is buiten ontdekken we dat we vlakbij het dorpje Boone geslapen hebben, 15 km van de Parkway.  De lucht ziet grijs en het is inmiddels zachtjes aan het regenen maar zelfs dan is de Blue Ridge Parkway nog wondermooi. Het gedeelte door North-Carolina is wel een heel mooi stuk maar hoe hoger we klimmen hoe meer mist er komt opzetten en op een gegeven moment zien we niets meer.  We zijn vanmorgen vergeten te tanken dus we moeten even van de Parkway af, het is maar een goeie 20 km maar we hebben nu toch wel de steilste en bochtigste weg van heel North-Carolina gevonden denk ik. We hebben hier, in de kleine dorpjes langs de Parkway, al meer gemerkt dat er hier geen weelde is maar eerder armoede.  We rijden langs een paar trailer parken waar iedereen rommel en vooral autowrakken schijnt te verzamelen, het is in ieder geval een bende.  Terug op de Parkway parkeren we bij een informatiecenter waar we de rest van de namiddag in de zon kunnen zitten.